Tuesday, April 23, 2013

ROAMango gereedmaken voor Spezi.

Dit weekeinde vind de Spezi plaats http://www.spezialradmesse.de/ De jaarlijkse beurs in Germersheim met alleen maar bijzondere fietsen. Sinner staat er ook al vele jaren bij met de Comfort en de Mango. Dus er is werk aan de winkel voor mij, maar tussendoor is er af en toe gelegenheid om even wat rond te lopen, een fiets wat beter te bekijken, foto's nemen en natuurlijk een praatje te maken. Dit is een van de weinige gelegenheden om mensen te treffen die ik alleen online via het Duitse Velomobil en Liegerad forum ken.
Vorig jaar ben ik fietsend heen en weer geweest met ROAMango, dwars door de heuvels van Sauerland en Taunus. Bijzonder mooie tocht, maar ook erg zwaar. Het was een van de oorzaken van mijn achilles problemen. Die zijn zo goed als voorbij, maar het zou dom zijn om ze nu weer zwaar te belasten.
Spezi 2012: Ergens in het Taunusgebergte na een inspannende klim.
Dit jaar pak ik het daarom anders aan: ik fiets alleen de terugweg, grotendeels door rivierdalen en met e-ondersteuning. De Sunstar e-motor is inmiddels ingebouwd en nu de NuVinci naaf handgeschakeld is draait dat prima. Het is natuurlijk een domper dat ik de Harmony automatische schakeling niet kan gebruiken zolang de problemen daarmee niet verholpen zijn. Ik moet nu zelf nadenken en anticiperen bij het schakelen, maar na drie toerritjes was ik er al helemaal aan gewend. Het is heel eenvoudig om zelf de cadans constant te houden door de draaishifter te verdraaien zodra je cadans te hoog wordt. Dat wordt al snel een tweede natuur. Het weer hernieuwd beginnen te trappen na een bocht leek in het begin een complete gok, maar de truuk is om langzaam te trappen en onderwijl de shifter te verdraaien totdat ik weerstand begin te voelen. Dat is binnen een seconde gebeurt en dan kan ik weer normaal rondtrappen.

Er waren nog wat andere aanpassingen die ik graag uitgevoerd wilde hebben en daar heb ik de afgelopen vrije dagen aan besteed. Mijn ROAMango zal ergens in de buurt van de ingang van Hal 1 komen te staan, dus die moest opgekuisd worden. Ik had nog twee zelfklevende camerasteunen op de body zitten die ik tijdens ROAM heb gebruikt, maar inmiddels heb ik een betere camera. De zelfklevende laag van de camerasteunen blijkt zeer taai te zijn. Iemand had een goede tip voor me: met een vislijn eronderdoor snijden. Die had ik niet paraat, maar met een binnenkabel bleek het ook te lukken. Daarna modder eraf, hardnekkige vlekken met remreiniger te lijf, hier en daar wat polijsten, afnemen met water en na drogen in de was zetten.

GPS-STEUN

Ik ga er vanuit dat ik de toerkap gebruik bij de rit naar huis. De kap is altijd klaar voor gebruik, maar met alle carbon van de body en toerkap samen heeft mijn GPS een slechte ontvangst. Die GPS zal ik echt hard nodig hebben in onbekend gebied. Na enig experimenteren blijkt er bovenin de toerkap wel goede ontvangst te zijn. Dat is niet eens zo'n gekke plek, want dat is mooi dicht bij mijn ogen, bedenk ik. Dus een houder moet gefabriceerd worden.
Met een stukje rond kunststof en wat paddestoel klittenband krijg ik een goede bevestiging. Iets naar voren zit ook een stukje van dat klittenband, maar die plek was te ver weg achteraf.
Nu blijft er toch nog een probleempje over merkte ik vanmiddag, want bij een bepaalde lichtinval zie ik hinderlijke reflecties in het scherm. Wat dat betreft is de Edge duidelijk slechter dan mijn oude 60CX.

De houder voor de Edge800
Nu met de GPS in de houder.


Ik kan mijn fietsshirt zien in het beeldscherm, ugh!
Op dit moment weet ik niet of een iets andere plek dit probleem kan verhelpen. Misschien neem ik mijn  60CX maar mee aan een koord rond mijn nek. Ik moet het scherm echt dicht bij mijn ogen kunnen houden....

DE STOEL
Dan was er nog de zitting. Tijdens ROAM merkte ik dat de gaten in de stoel niet alleen frisse lucht, maar ook olie van de ketting doorliet. Door de hitte tijdens ROAM was de olie zeer dun. Ik heb toen eerst een shirt erover gelegd en thuis heb ik een stuk van een rood yoga matje erop geplakt. Dat voldoet wel, maar rood op zwart was mij uiteindelijk een doorn in het oog. Het rode matje moest er maar weer af, besloot ik. Met een stukje vlakke glasvezelplaat met wat zwarte schuim erop geplakt was het al snel weer toonbaarder. Als je een band kunt plakken lukt het ook met een lekke stoel, kuch.

Vastgekit met zwarte MS polymeer kit



TOERKAP
Nu weet ik van eerdere Spezi's dat het in Zuid-Duitsland om deze tijd van het jaar al behoorlijk warm kan worden. Zolang ik een redelijk tempo heb en ik mijn verkoelende plantenspuit bij me heb vrees ik geen hitteflauwte, maar bij een langere klim kan het wel heel erg fijn zijn om de kap even af te kunnen zetten. De toerkap kan prima op de neus. Ik heb al vaker de kap op de neus gehad, vastgezet met duct tape, maar dat is natuurlijk te omslachtig. Ik wil het eens gaan proberen met die sterke kleine magneten die ik al een poosje in voorraad heb liggen. Maar helemaal vertrouwen heb ik daar nog niet in, dus in aanvulling daarop ga ik de voorste klittenband van de toerkap voorzien van klitten op de achterzijde en met twee strookjes harde klittenband op de body kan deze dan vastgezet. Weer wat minder fraai zo in het zicht, maar het is een fail-safe. Als ik het vastzetten met magneten eenmaal heb vervolmaakt, kan de klittenband er hopelijk weer af.

Magneet, gekit met MS-polymeer en voor een nachtje vast geklemd.

Dit is niet mijn eerste poging om met magneten te werken, maar ik liep eerder vast op het niet goed vast kunnen zetten van de magneten aan de toerkap. Door de goede ervaring van het voorzien van de fietsschoenen van een verhoogde zool met het rubberachtige zwarte MS-polymeer kit, ga ik het ook maar in dit geval toepassen. De magneten heb ik wel een beetje opgeruwd met schuurpapier voor een betere hechting.
De magneet moet nog afgedekt worden met bijvoorbeeld wat duct tape om beschadiging van de gelcoat te voorkomen. Er is namelijk altijd wel wat beweging mogelijk bij magnetisme en het gladde duct tape kan daar goed werk verrichten, dunkt me zo.

NAVIGATIE
De Mango is er klaar voor, maar voor aangenaam en vlot fietsen is gemakkelijk navigeren ook van groot belang.
Van de eerste dag heb ik inmiddels een route gemaakt van Germersheim naar Boppard aan de Rijn. Bij het plannen van routes voor de EuroTour had ik al ervaring opgebouwd met RideWithGPS Dat is weliswaar niet gratis, maar wel de allerbeste online navigatie-tool die ik ken. Aangezien de Garmin software voor Mac wel nooit wat zal worden, heb ik er wel een paar centen voor over. Bij het plannen van de route vanaf Germersheim zag ik dat onder inhet scherm het hoogteprofiel automatisch werd aangemaakt en dat ook de stijgingspercentages konden worden aangevinkt. Wauw, dat is handig. Toen ik mijn route halfweg klaar had, zag ik een keer 15% daling verschijnen. Dan moet ik remmen, doodzonde! Na een beetje aanpassen van de route door simpel slepen met de cursor kon ik een veel geleidelijker afdaling vinden. Het scheelt echt een slok op een borrel als je extremen bij het klimmen en dalen zoveel mogelijk uit kunt sluiten. Dat kan het verschil zijn tussen 5 km angstzweet op het voorhoofd met een doodsgrip op het stuur en 15 km lang lekker om je heen kijken terwijl je met een flinke gang naar beneden stuift.
Nu heb ik bij het klimmen natuurlijk veel gemak van de ondersteuning van de electromotor maar die moet ik niet gedachtenloos aanspreken: als ik de motor veel harder laat werken dan raakt de accu heel snel leeg. Een lager benodigd vermogen is nodig voor een groot km-bereik en daartoe moet ik de totale last goed verdelen over mijn eigen vermogen en dat van de motor. Dus niet de motor op de hoogste stand en met 2 vingers in de neus naar boven jakkeren, want dan ben ik bij de laatste klimmetjes op mezelf aangewezen en ligt de tong al snel op het stuur.

 De uiteindelijke route voor de eerste dag ziet er zo uit: http://ridewithgps.com/routes/2392121 Onderaan staan de hoogtemeters (ele) Als je rechtsonder "grade" aanvinkt, komen de stijgings- en dalings-percentages te voorschijn.  Na 100km is er een geleidelijke afdaling. In mijn eerste versie van de route was die afdaling echter veel abrupter. De tijd dat ik snelle afdalingen leuk vond ben ik toch wel een beetje ontgroeid. Ik heb het gevoel dat ik mijn geluk in deze ruimschoots heb opgebruikt en daardoor voel ik me boven de 70km/uur niet meer op mijn gemak.




Friday, April 19, 2013

Wat doe ik met de band van Anne?

Anne fietst zo'n 50 a 70km per dag met zijn Mango. Hij heeft een hekel aan lekke banden dus hij rijdt al jaren met Marathon Plus banden. Al weer een hele tijd geleden liet hij de achterband vervangen voor een nieuwe, maar eigenlijk was alleen het profiel weg na 20.000km trouwe dienst. Ik mocht 'm wel hebben, maar ja, ik zie er niet tegen op een bandje te wisselen en kies dus liever voor snel, comfort en grip. Ik vond het ook zonde om 'm weg te gooien. Een dilemma..... De band verdween in de donkere inloopkast tussen andere in onmin geraakte banden. Zou ik ooit in staat zijn om 'm weg te gooien?

Hoe dan ook. In mijn vorige blogpost over het verplaatsen van de schoenplaatjes naar het midden van de voet schreef ik al dat het loopcomfort ronduit slecht was. Ik kon kiezen tussen het lopen als een eend of als ballerina. In de supermarkt verbeeldde ik me dat mensen omkeken om te kijken of ik schoenen met hoge hakken aan had. De schoenplaatjes gingen vrolijk van je klikkerdeklik terwijl ik met het schaamrood op de kaken wanhopig steun bij m'n winkelwagentje probeerde te vinden. Terug plaatsen naar de bal van de voet is geen optie: het fietsen bevalt heel goed zo en ik denk er langzaam over mijn nettere schoenen met Speedplay Frog plaatjes ook om te bouwen. Die klikken niet alleen luid op harde ondergrond, ze slijten ook in minder dan geen tijd weg.

De oplossing is natuurlijk de zool op te hogen, maar waarmee? Ik heb het natuurlijk al verklapt: een band die na 20.000 km fietsen nog lang niet versleten is kan ook wel tegen het beetje lopen dat ik tussen het fietsen in doe. Het viel niet mee om de schaar door het rubber en de blauwe antileklaag te krijgen. Het resultaat:

Extra rubber onder de zool. De dikke blauwe anti-lek laag is zichtbaar.
Ik heb al eens geprobeerd een zool met binnenband en Bison-Tix op te hogen, maar dat liet al snel los. Deze keer probeer ik het met zwarte MS-kit die we ook gebruiken om bijvoorbeeld dashboards vast te plakken in de Mango. De zool en de stukjes band heb ik eerst opgeruwd met schuurpapier voor een betere hechting. Een nacht vastklemmen en het lijkt goed vast te zitten. De eerste boodschappen zijn inmiddels gedaan en ik mag wel zeggen dat ik het winkelwagentje heel wat losser in mijn handen had. De plaatjes zijn ruimschoots vrij van de grond.


Het spd plaatje is ruimschoots vrij.
Ook onder de hak heb ik een stukje band geplakt. Was wellicht niet nodig geweest, maar ik denk dat het zo wel beter loopt. En dat doet het, lopen gaat prima al voel ik wel dat de zool een beetje doorbuigt door de grote afstand tussen de stukjes band voor en achteraan. Niet geschikt voor een walkabout in de bush-bush maar wel voor alle betegelde gangpaden ....

Wednesday, April 17, 2013

Harmony exit.

Gisteren de lange proefrit gemaakt met de Harmony: 80km. Het liep aanvankelijk perfekt, maar toen ik ongeveer Groningen uit fietste schakelde de Harmony opeens niet meer. Heel snel rond trappend kwam ik op 30km/h, maar dat hield ik niet lang vol, dus schakelde ik eerst maar terug naar handbediening. Daarbij viel me op dat mijn bereik veel minder hoog was als voorheen. Dat bracht me op een idee, ik moest maar eens proberen te her-kalibreren. Dus het knopje op de draaischakelaar ingedrukt houden totdat de Harmony begint te schakelen. Twee keer door het hele bereik en daarna schakelde de Harmony weer als voorheen.

Maar toch niet helemaal als voorheen. Ik hield flink de pas erin tegen de harde wind in want nu ik geen last meer heb van de achillespees :-) durfde ik eindelijk weer eens helemaal voluit te fietsen. Daar had de Harmony het duidelijk moeilijk mee, want soms duurde het even voordat er geschakeld werd. Daardoor wisselde mijn cadans meer dan ik fijn vond. Het is erg prettig niet te hoeven schakelen, maar als je er geen invloed op hebt, dan moet dat wel vloeiend verlopen.

Eenmaal gearriveerd bij mijn ouders in Rolde bleek de Harmony weer behoorlijk warm te zijn. Op de terugweg met de wind mee was de belasting natuurlijk lager en het schakelde weer wat vlotter en aangenamer, maar het perfekte schakelen van de eerste dag kwam niet meer helemaal terug.

Vanmorgen naar het werk wist ik in 12 minuten de Harmony al weer behoorlijk warm te stoken. Ik besloot om na het werk de simpele interface te installeren (waarbij je enkel drie cadans-waarden kunt ingeven i.p.v. traploos een cadans kiezen) en de draaishifter te ontkoppelen. Dat viel nog wel mee: een kwestie van een stekkertje wisselen en een plekje vinden voor de interface. Instellingen voor de drie pre-sets instellen met behulp van de pc en weer proefrijden. Kalibreren.... geen probleem, maar schakelen? Ho maar. Dan toch maar weer de draaishifter aangesloten, maar die gaf aan dat de Harmony niet functioneerde middels de gehate twee gele balkjes in de display. GRRRR!

Gefrustreerd van al het gesleutel zonder resultaat besloot ik de Harmony maar van de NuVinci te sleutelen en de handmatige bediening met kabels erop te zetten. Heb ik toch weer wat op het stuur zitten.
Eenmaal weer op pad blijk ik vrijwel net zo goed te kunnen schakelen als de Harmony. Het voelt al snel natuurlijk aan om de shifter geleidelijk te draaien tijdens het versnellen en zodoende de cadans vrijwel constant te houden. Been-hand coordinatie is hier het goede woord?
Nu werd ook duidelijk dat de Harmony wel wat te doen heeft, want het schakelt duidelijk zwaarder zolang ik flink versnel. Als ik de zweep echt laat knallen dan beweegt de shifter alleen tijdens de dooie punten tijdens het trappen. Daar valt trouwens goed op in te spelen door een gelijkmatige kracht te handhaven. Zodoende voelde ik de shifter met snelle kleine schokjes draaien en kon ik ook onder zware belasting nog schakelen. Ik vraag me wel af of dat nog lukt bergop stoempend in de hoogste stand van de e-ondersteuning, maar dat zien we dan wel weer.
Tot na de Spezi komt er zeker geen Harmony meer in mijn fiets, al komt NuVinci morgen met een sterkere servomotor en een update van de software. De droom van "nooit meer schakelen" laat ik nog niet los, maar er moet eerst wel uitgezocht worden waarom het steeds mis gaat.

Maar nu wat vrolijkers. Ik had het al even aangestipt: mijn achillespees bezorgt me geen last meer! Het ging al goed vooruit door de electro-ondersteuning die ik vanaf de Kerst gebruik, maar het is de mid-voet positie van de schoenplaatjes die de doorslag geven. Stampend met volle kracht voel ik minder belasting als met matige inspanning voorheen. Ook de volgende dag blijven klachten uit.
Er zijn natuurlijk wel grotere drama's maar O wat voelt het goed om me weer onbekommerd uit te kunnen leven en me in het zweet te werken. Vanmorgen had ik spierpijn van de ongewone inspanning, maar dat was een feest van herkenning in vergelijking met de zeurende irritatie die ik bijna een jaar heb ondervonden aan de achillespees.

Monday, April 15, 2013

Harmony draait harmonieus.

Tijdens een ritje vv. Bunde, waar ik regelmatig op maandag Ludwig uit Aurich tref, krijg ik een sms'je van Jan: er zijn twee Harmony's gearriveerd in de winkel. Die kan ik nog wel even inbouwen als ik weer terug ben. Ik ben heel nieuwsgierig of hiermee het probleem verholpen is. Als ik rond 15.30 weer thuis ben ga ik eerst onder de douche. De rode Electrango die ik tijdelijk weer in gebruik heb genomen geeft dan wel flink wat ondersteuning, maar om steeds rond de 45km/h op de teller te houden moet ik wel zweten. Op de heenweg had ik een gemiddelde van 39,5km/h en op de terugweg tegen de straffe wind in ook nog een 36km/h. 

Ik merk dat ik een flinke honger heb, dus ik maak er een vroeg avondeten van en ga pas daarna naar de winkel. De Harmony's liggen op de koffietafel. Ik laat niets aan het toeval over; ik kijk eerst of er nog software-updates zijn op de beveiligde site van NuVinci. We blijken de laatste versie al op de pc te hebben, dus ik sluit de Harmony middels usb aan op de computer. De laatste firmware zet ik erop, het aantal tanden op de trapas en op de ingaande zijde van de NuVinci voer ik in en ik stel de grenswaarden van de cadans in. De display van de draaischakelaar zet ik op slechts 20% helderheid, want die is vrijwel altijd in de schaduw in de Mango. Deze draaischakelaar zit niet op het stuur, maar helemaal rechts op een stukje glasvezel buis die aan de flenzen van de bodydelen is gebout. Mijn redenatie is dat wanneer ik eenmaal de meest prettige cadans heb ingesteld verdere bediening niet meer nodig is. Waarom zou ik 'm dan op het stuur zetten, waar er enige kans is dat ik per ongeluk de licht draaiende schakelaar verdraai en dan weer opnieuw de goede cadans moet instellen.

aangedreven zijde van de NuVinci N360, hier zonder de Harmony schakelunit.

Mijn stuur is dus he-le-maal leeg, nog kaler als bij mijn allereerste fiets die een terugtraprem en geen versnellingen had, maar wel een bel aan het stuur. Natuurlijk zitten wel de claxon en knipperlicht schakelaars binnen vingerbereik, maar dat is aan de stuurbuis en niet op het stuur zelf. 

Ik ben nog niet helemaal klaar met ROAMango, want door mijn aanpassing aan de schoenplaatjes moet ook hier de trapas dichterbij komen. Ik meet eerst even bij Electrango. Daar zitten de pedalen iets te dichtbij zoals ik vandaag kon merken aan de voorkant van mijn knieen, dus bij ROAMango doe ik een anderhalf cm meer. De kettinglengte pas ik ook aan en dan kan ik eindelijk aan het proeffietsen. 

Het is inmiddels al 20.30uur, dus ik ga regelrecht naar huis. Het trapt erg lekker dus het lijkt erop dat ik nu de optimale trapafstand heb gevonden. De Harmony moet ik nog even calibreren door op een knopje op de draaischakelaar te drukken. De Harmony gaat dan twee keer door het hele schakelbereik heen terwijl ik rustig verder dien te trappen. Ik zit nu in de gele display van de handmatige bediening en ik probeer even of dat goed werkt. De electromotor heb ik nog niet aangezet. Ik schakel telkens wat bij als ik versnel en dat werkt soepel. Nu schakel ik over naar de automatische stand met de blauwe display. Ik trap eerst met te lage cadans, dus ik doe er een paar blauwe blokjes bij tot het lekker begint te trappen. Ik probeer nog sneller te trappen, maar de Harmony is alert en begint bij te schakelen. Nu de electromotor aangezet, dat kan gewoon tijdens het rijden. Nu versnel ik nog meer. De Harmony doet het gewoon! Mijn cadans is nu iets te hoog, dus ik doe er 1 blauw blokje af. Daarna raak ik de schakelaar niet meer aan en rij super comfortabel en snel de 5,5 km naar huis. Als ik in een bocht even de benen stil hou en daarna weer begin te trappen, heb ik direct exact de goede cadans. Na een stop is de NuVinci vanzelf in de laagste "versnelling" geschakeld. Precies zo had ik me het rijden met de Harmony voorgesteld! 

Wat verder opvalt is dat het bijzonder stil is. De NuVinci hoor ik helemaal niet, maar ook de motor is stiller dan ik van de rode Electrango ken. Dit komt denk ik doordat het motortoerental nauwelijks varieert door het traploze schakelen. Bij de rode Electrango hoor ik telkens een lagere toon als ik schakel, die toon wordt hoger als mijn cadans weer stijgt, totdat ik weer schakel. Pas als ik op kruissnelheid ben wordt het duidelijk stiller. ROAMango is van nul km/h tot aan de kruissnelheid zeer stil. Ik hoor eigenlijk vooral een kettinggeluidje van de 10-speed ketting (die al 8000km heeft gedraaid) op het gloednieuwe tandkransje op de NuVinci. Die moeten nog op elkaar inlopen en dan verwacht ik dat ook dat stil is.

Nu de eerste test 100% geslaagd is, volgt er morgen een langere rit. Als die ook goed uitvalt kan de duurtest beginnen. Ik heb er zin in om dit jaar veel km's te maken!

Friday, April 12, 2013

Schoenplaatjes positie: update

Vanavond na het werk heb ik een wat langer rondje gemaakt om de nieuwe positie van de plaatjes onder de schoen eens goed uit te proberen. Het bevalt me heel erg goed, het zit er dik in dat ik voortaan zo blijf fietsen. De afstand tot de trapas zal ik nog wat mee moeten spelen, want nu staat ie voor het gevoel iets te dichtbij. Dat merk ik aan iets spanning in de bovenbenen en wat teveel gebogen knieen. De bekende vuistregel: "hak op het pedaal/gestrekt been" gaat helemaal niet meer op.

Natuurlijk ben ik niet de eerste die deze positie toepast en ik heb een goede blogpost over deze materie gevonden. Helaas wel in het Engels: https://www.stevehoggbikefitting.com/blog/2011/04/power-to-the-pedal-cleat-position/ waarin verschillende schoenplaat-posities worden besproken met hun voor en nadelen. (Scroll meteen maar door naar Method no 3).

Samengevat is het belangrijkste nadeel van de mid-voet positie dat de grote fietsschoenfabrikanten geen schoenen maken die standaard geschikt zijn! (ja, daar was ik ook al achter) Je zult dus zelf aan het knutselen moeten of een gespecialiseerde schoenmaker vinden. De meeste rijders die deze horde nemen, blijven erbij en gaan niet meer terug naar meer conventionele posities. Men is beter in staat om tijdens lange ritten goed te presteren en herstel is sneller. Een gedegen onderzoek is dit weliswaar niet, maar de onderbouwing van de blogger ziet er erg degelijk uit.

Een uitgebreide verklaring van de goede ervaringen is er ook. Het komt er op neer dat, hoewel de spieren in het onderbeen wel degelijk een rol spelen bij het leveren van vermogen, deze als het ware de "zwakste schakel" vormen in de keten van spiergroepen. De midvoet-positie geeft meer werk aan de spieren in het bovenbeen, maar dit zijn de grootste en sterkste in ons lichaam en ze kunnen dit goed aan. Is dit niet precies wat we als beginnende ligfietsers ervaren hebben? Pas als de bovenbenen sterker zijn geworden gaan we echt merken dat ligfietsen sneller is.

Als iemand in de omgeving van Groningen de midvoet positie zelf eens wil proberen met mijn schoenen (maat 47), laat het even weten dan regelen we wat. Mijn schoenen zijn letterlijk afgetrapt, dus daar valt niks aan te bederven ;-) Als er belangstelling is voor conversies van schoenen dan denk ik dat ik daar wel een rol in kan spelen. Sommige Shimano schoenen lijken prima geschikt. Nu eerst maar eens kilometers maken met power op het midden van de voet.

Thursday, April 11, 2013

Schoenplaatje midden onder de voet en service NuVinci

Vandaag na het werk bij de grijze Mango Sport de nodige wijzigingen gemaakt om te kunnen fietsen met de spd-plaatjes onder het midden van de voet. De trapas moest nu een 4 cm dichter bij en de ketting passend ingekort. De Speedplay pedalen verangen door een lichtgewicht SPD kloon die ik nog had liggen. Ondanks dat ik door mijn lange benen altijd al erg weinig ruimte had tussen schoen en top, kom ik nog steeds net niet met de neus van de schoen er tegenaan omdat met de trapas 4 cm richting stoel de top hoger wordt. Dit valt me alles mee, ik had er al half op gerekend dat een aangepast lager frame nodig zou zijn om rond te kunnen trappen zonder de top te raken! Mijn knieen hebben doorgaans ook maar een centimeterje over, maar dat is zelfs nog wat ruimer geworden

Ik had er nog niet echt stil bij gestaan, maar de hak komt nu natuurlijk verder van het wegdek zodat ik niet meer de benen stil hoef te houden bij een drempel. Die Pavlov reactie zal echter niet zo snel verdwenen zijn, hah. Misschien kan ik komende winter de voetengaten dicht maken? Oeps, ik zal het niet weer over winter hebben...

Ben ik dan al helemaal om? Nee, het is na slechts 5km nog te snel om definitief alle schoenen en fietsen aan te gaan passen. Het ziet er in ieder geval goed uit. Ik merk wel dat mijn bovenbeenspieren wat onwennig voelen, maar mijn achillespees? Die is vanaf de eerste trap helemaal happy. Had ik veel eerder moeten doen, want het ontlast voor het gevoel net zoveel als electro-ondersteuning deed. Doordat de kuitspieren/achillespees mijn voet niet steeds in dezelfde stand hoeven te houden kan ik ook gemakkelijk de achillespees al rijdende wat rekken en strekken. Dat deed ik voor de ombouw al nu en dan, maar dan kon ik niet gewoon blijven doortrappen. Nu wel!
Qua cadans merk ik geen verschil en ik kan prima kracht zetten en op normale kruissnelheid komen. De coordinatie van de beenspieren is op een of andere manier een beetje anders, misschien omdat de kuitspieren opeens bijna niks meer te doen hebben of misschien moet de trapas nog wat dichterbij. Ik heb met enige oefening het netjes rondtrappen ooit geleerd en dit moet ik gewoon weer opnieuw leren, denk ik zo.

Een andere opsteker vandaag is de service van NuVinci. Ik heb vandaag drie mailtjes en twee telefoontjes van in totaal drie verschillende NuVinci medewerkers gehad. Twee HHI's (Harmony Hub Interface's) worden zo spoedig mogelijk onder garantie opgestuurd, ik moet een papier invullen met de nodige vragen over de problemen en we dienen de HHI's terug te sturen voor onderzoek. De NuVinci naaf en de electronische shifters zouden gewoon nog goed moeten zijn. Het vervangen van een HHI is een peuleschil (tenminste, als je het een paar keer gedaan hebt).

De overeenkomst tussen deze twee gebeurtenissen is dat ik nu met vertrouwen uitkijk naar het terug fietsen vanuit Germersheim na afloop van de Spezi over twee weken. Net genoeg tijd om te wennen aan de nieuwe set-up. Ik zou het nu met de nieuwe schoen configuratie zelfs zonder electro-ondersteuning aandurven denk ik. Toch kies ik ervoor om alleen de terugweg te gaan fietsen en met ondersteuning. De dagafstanden ga ik (voor mijn doen) kort houden en de route is zo vlak mogelijk. Geen onnodig risico. Ontspannen VoorjaarsVakantieFietsen!

Wednesday, April 10, 2013

Knutselen aan toerkap en schoenplaatjes radicaal verplaatsen.

DE TOERKAP

Het geklooi met de Harmony is op het moment een beetje deprimerend, maar ik heb diverse knutsel projecten die beter uit pakken.
Laten we eens beginnen met de Sinner tourkap. Mijn eerste is in de VS gebleven na ROAM want een van de Amerikaanse rijders heeft hem gekocht. Een paar maanden later had ik al weer een nieuwe, je gaat het comfort direct missen, wat? Net als veel andere rijders ben ik er super tevreden mee, maar er valt natuurlijk altijd wat te tweaken. Een van de eerste zaken die ik tegen kwam was het zakken van het vizier op slecht wegdek. De wrijving van het rubbertje was niet altijd afdoende en zwaarder afstellen om meer wrijving te krijgen had al snel tot gevolg dat het vizier niet helemaal dicht wilde/ wat terug veerde. Mijn oplossing was/is twee witte kunststof ringen, een aan de binnenkant en een aan de buitenkant van het vizier. De boutjes kun je dan behoorlijk vast draaien voor voldoende wrijving. Het vizier zakt niet meer en sluit toch goed. Het is me gebleken dat je het vizier snel moet kunnen verstellen en dat deze ook op z'n plek blijft bij slecht wegdek. Als ik eenmaal de perfekte stand hebt gevonden voor voldoende rijwind koeling bij warmer weer, dan wil ik niet telkens het vizier omhoog hoeven te drukken omdat ie zakt bij elke hobbel. Zeker op mijn woon-werk route moet ik toch wel regelmatig het vizier verstellen bij warmer en/of vochtig weer, want de snelheid varieert nogal en er is een stop bij een verkeerslicht waar  ik het vizier doorgaans open zet om beslaan te voorkomen. Deze oplossing maakt snel en nauwkeurig verstellen mogelijk.


Mijn tourkap na 18 maanden trouwe dienst. Bij het draaipunt zijn het boutje en de witte kunststof ringen zichtbaar.

Mijn kollega die de tourkappen afmonteert heeft een hybride variant bedacht: aan de ene kant een rubber ring, aan de andere kant een van kunststof. Ik heb alle respekt voor de materialenkennis van mijn gewaardeerde kollega, maar na 16 maanden toerkap-ervaring durf ik wel te stellen dat hij het deze keer echt mis heeft. De twee kunststof ringen houden vrijwel dezelfde wrijving bij regen en droogte en ik hoef maar af en toe de boutjes wat vaster te draaien. Ik heb de boutjes wel voorzien van twee kontramoeren, omdat ik merkte dat het zelfborgende moertje na verloop van tijd niet meer goed borgt en dan blijf je aan het nastellen. Op het internet zag ik verschillende andere (deel-)oplossingen, maar de mijne vind ik het meest simpel, elegant en gewoon afdoende.

Een ander punt waar ik niet helemaal gelijk over denk met mijn kollega is de afwerking van de randen.  In het begin deden we dat met schuim, mar dat bleek flink te gaan piepen bij regen. Nu hebben we een afwerkrand waar een vrij dikke rubber stootrand aan zit. Dat ziet er netjes uit en het is stil.
Ik reed tot voor kort nog met schuim, het gepiep bij regen voor lief nemend. Ik vind de nieuwe afwerkrand weliswaar netjes, maar wel wat zwaar en de kap ligt wat hoog in de rand.
Nu wist ik van de kappen die we aan Strada rijders leveren dat zachte klittenband ook stil is als het nat wordt. (de ruimte tussen hoed en kap bij de Strada is zo klein dat daar alleen het dunne klittenband tussen past). Waarom niet de gehele rand rondom in klittenband uitvoeren?
Nou dat werd me snel duidelijk. Klittenband wil namelijk absoluut de bocht niet om zonder dat er vouwen ontstaan. Het resultaat is dan ook niet echt mooi geworden aan de binnenkant, maar aan de buitenkant zie je dat toch niet. Ik had achteraf beter niet geprobeerd om om de bocht te plakken en gewoon rechte stukken klittenband op geplakt. Wat dan aan de buitenkant oversteekt kan er gemakkelijk af geknipt worden. Dat afknippen moest ik nu ook doen, want het bleek onmogelijk de rand netjes te volgen.

Breed zacht klittenband langs de rand. Hier en daar zitten vouwen. Dit kan mooier...

De toerkap ligt netjes aan. (welpie ziet het niet, maar die kijkt dan ook de verkeerd kant op)
Uiteraard heb ik na de aanpassing de kap gewogen en met 976gram blijf ik nog steeds onder de kilo! Lekker licht en net zo praktisch als de dikkere afwerkrand.

DE SCHOENEN.

Een klusje die ik vanavond heb afgerond, maar nog nader getest moet worden is het verplaatsen van de schoenplaatjes naar het midden van de voet. De directe aanleiding was het feit dat ik de avond tevoren naar huis reed met een Mango die niet van mezelf is en waar spd pedalen in zaten. Ik heb Speedplay plaatjes onder mijn schoenen. Ik had geen zin om schoenen danwel pedalen te wisselen want het was laat geworden door mijn geworstel met de Harmony. Ik kon dus niet vastklikken en het was hoogst oncomfortabel om de niet compatibel systemen op elkaar te laten wringen, dus zette ik het midden van de schoen op het pedaal. Hoewel ik natuurlijk liever vast was geklikt, viel me op dat dit aangenaam pedaleren is voor mijn achillespees, die weliswaar goed vooruit gaat maar vooralsnog gevoelig blijft.

Helemaal nieuw is dit niet voor me. De eerste die mij attendeerde op een alternatieve positie van de schoenplaatjes was Bert Hoge. Het kwam me toen al logisch voor dat dit net zo effectief trappen is als de normale positie onder de bal van de voet en het is minder belastend voor de kuitspieren. De kuitspieren doen namelijk niets anders dan je voet recht houden. De houdkracht die ze noodgedwongen moeten uitoefenen levert geen vermogen op de wielen. Hooguit tijdens een sprint kunnen ze wat toevoegen en aangezien ik sprintwedstrijden doorgaans mijd vind ik het geen bezwaar daarop te moeten inleveren. Zolang ik op de lange tochten maar evenveel duurvermogen kan leveren is het mij wel goed.
 Ik heb destijds een poging gedaan om een paar oude schoenen te converteren. Gewoon om de theorie aan de tand te voelen. De bevestiging van de plaatjes kreeg ik jammer genoeg niet sterk genoeg. Ik heb het opgegeven en de plaatjes zover mogelijk richting hak gezet als de standaard sleufgaten toelieten. Ik merkte dat de kuitspieren het inderdaad gemakkelijker kregen. Ik heb het er destijds bij gelaten, maar de ervaring van gisteravond bracht het weer terug in herinnering. Minder belasting van de achillespees is een hele goede motivatie! Ik heb dus mijn meest afgetrapte schoenen tevoorschijn getrokken en met de elektrische vijl, boormachine en wat langere boutjes dan standaard had ik deze keer meer succes.

Met de elektrische vijl is materiaal weg gehaald om ruimte te maken voor het schoenplaatje.
De Shimano toer/race schoen blijkt zich prima te lenen voor deze conversie.

De sleufgaten geven de oude positie aan van de schoenplaatjes.
De nieuwe positie is ongeveer in het midden van de voet.


 Een degelijke bevestiging is tot stand gebracht. Ik moet nog de afstand stoel naar trapas een beetje aanpassen om mijn been niet te overstrekken en te voorkomen dat mijn voeten de top raken. Daarna kan ik weer eens gaan testen, een van mijn favoriete bezigheden :-)

Jammer genoeg gaat het lopen nu een stuk lastiger. Als dit werkelijk goed bevalt dan moet ik maar eens naar de schoenmaker om de zool hier en daar te verhogen. Ik heb expres eerst spd plaatjes gemonteerd omdat die veel minder snel slijten dan mijn vertrouwde Speedplay Frog plaatjes.

Schoenplaatje steekt uit. Dat loopt niet zo fijn.


Tuesday, April 9, 2013

Het zit tegen

Het is al weer even geleden dat ik voor het laatst postte. Het ombouwen van ROAMango naar Sunstar electro ondersteuning ging vlot door collega Jan, maar de NuVinci erin zetten en werkend krijgen had wat meer voeten in de aarde. Het bleek dat de NuVinci een zogenaamde hub encoder nodig heeft, een schijf met 6 magneetjes die op de NuVinci geklikt kan worden. De sensor ziet de magneetjes en samen met de gegevens van aantal tanden op voorblad en NuVinci, die je met behulp van computer en een usb kabel invoert, weet de Harmony automatische schakeling dan wat je cadans is. Dus NuVinci gebeld en een paar dagen later was de hub encoder er. NuVinci uit de Mango, hub encoder erop klikken en weer proberen. Helaas, de "NuVinci Desktop" software die op onze computer stond was niet de laatste en de NuVinci bleek met die oudere firmware niet goed te werken. Na weer een telefoontje werd een link naar de nieuwste software toegestuurd per e-mail en Dropbox. Hiermee werkte de Harmony wel beter, maar nog steeds niet naar behoren. Vaak trapte ik in het luchtledige omdat er niet werd opgeschakeld en als er dan eindelijk geschakeld werd, was het teveel en viel mijn cadans onaangenaam ver terug. Met wat aanpassing, wederom met behulp van de Desktop software, had ik het cadansbereik verkleind want ik kreeg in de gaten dat ik beter de Harmony op een wat hogere minimum cadans van 60 kan instellen. Dat bleek verrassend goed uit te pakken, maar toch liep het nog steeds niet helemaal lekker zoals ik van de Harmony verwachtte. Te laat opschakelen, te lage cadans bij kruissnelheid, blokkeren na een 25 km... het klopte gewoon niet.
NuVinci met aan de rechterkant de Harmony schakelbox

Ondertussen mailde ik heel wat heen en weer met een Duitse klant die zijn Mango Sport met NuVinci Harmony recentelijk heeft aangevuld met Sunstar motor. Een onvervalste "early adopter" deze man. Maar zo goed als de Harmony hem beviel voor de ombouw, zo slecht liep ie erna. De Sunstar doet het prima, maar ook na een update naar de nieuwste firmware werkte de Harmony niet meer. De man zou de Harmony eraf gooien als het hem aanvankelijk niet zo goed bevallen was. Mij gaat het ook zo, de keren dat de Harmony eventjes goed werkte fietste het heel fijn. Ik peddel lekker, de inspanning en de cadans blijven steeds gelijk, maar de snelheid schiet omhoog en voordat ik het weet zit ik op een lekkere kruissnelheid van 35-40km/uur. Comfortabeler fietsen bestaat niet, maar ja, het moet wel constant goed werken natuurlijk.

Een kleine vergelijking met de rode Electrango met derailleurversnelling kon ik nog maken: de acceleratieproef. Die houd in dat ik vanuit stilstand zo snel mogelijk naar 30km/uur versnel. Met de rode Electrango wist ik dat in 8seconden af te raffelen. Ga d'r maar aan staan! Na een paar pogingen wist ik dat toch te evenaren met ROAMango met de NuVinci aan boord. Dit biedt perspectief.

Ik heb dus maar een uitgebreide e-mail gestuurd naar NuVinci met het verzoek de problemen te verhelpen. Het probleem is zojuist nog acuter geworden, want net als bij de Duitse klant is mijn Harmony nu definitief vast gelopen. Na een ritje van 25km voelde ik even aan de Harmony en deze bleek heet aan te voelen. Na een stop van een half uur en afkoeling bleek de display van de draaischakelaar alleen nog twee gele blokjes te vertonen. Ook na aansluiten op de computer kreeg ik 'm niet meer aan de praat.

Ik hou jullie op de hoogte....