Wednesday, July 24, 2013

BadenBaden-Rottweil 96km

Het Zwarte Woud

Woensdag. 's Morgens als ik mijn fiets weer inlaad kom ik in gesprek met een groepje toerfietsers die er op uit trekken. Een van de vrouwen heeft de wedstrijden in Leer gezien, het blijft toch een kleine wereld!
De groepsleider schudt zijn hoofd als hij mijn track ziet. "je moet zo eerst het dal uitklimmen naar het andere dal, dat is niet handig". Hij weet een betere route waarmee ik weliswaar hoger moet klimmen, maar in ieder geval niet het dal uit hoef. Het klinkt goed, maar als uiteindelijk onze wegen zich scheiden, even buiten BadenBaden, blijkt hij de route die ik moet nemen niet te kennen. Nou, dat heb ik geweten! De route was weliswaar iets korter, maar de hellingen zijn 8%-9% volgens mijn Garmin. Dat betekent zelfs met mijn lage overbrenging stoempen met een kadans van 60rpm en met een vermogen die schommelt rond de 220Watt. Dat is eigenlijk teveel en even overweeg ik om om te keren en toch mijn eigen track te volgen. Ik besluit door te bijten. Erg vervelend zijn de blinde muggen die me volgen en me gemeen bijten. Ik kijk steeds op mijn schouders om ze een mep te verkopen. Ik zweet als een otter, het is enorm klam en de zon schijnt, dus die insecten zijn hyper actief. Maar goed, ik bereik het hoogste punt op 700meter en ben heel tevreden met mezelf. Ik trakteer mezelf op Kuchen en Cappuccino. 
Maar owee, als ik het dal in kijk zie ik onder me het dorp waar ik heen moet. Dat is al net zo steil weer naar beneden. Als mijn 70mm trommelremmen het maar houden. Laten rollen is hier geen optie, want in minder dan geen tijd vlieg ik door de geluids barriere. Nou ja, niet door de geluids barriere misschien, maar vliegen wordt het wel. 
Na 200 meter dalen en telkens terug remmen naar 15km/h hoor ik de remmen piepen. Ze remmen nog goed, maar ik stop voor de zekerheid en dat is maar goed ook want ze zijn gloeiend heet. Ik houd een voet op de grond om stil te blijven staan en zet bewust de Mango NIET op de handrem, want daarmee kan ik de nu zachte trommels wel ovaal trekken en dan ben ik verder van huis.
Na een poosje waag ik het erop om voorzichtig wat water met de plantensproeier (die ik gebruik om mijn hoofd en buik te koelen) op de remmen te nevelen. Het kookt onmiddelijk! Kalmpjes aan, want te snel afkoelen kan ook fataal zijn: er kan een scheur in de trommel komen door de snelle krimp. Ik moet deze procedure nog 1 keer herhalen voor ik onder in het dal ben. Dalen gaat sneller dan het klimmen maar het is zeker niet relaxter zo. 
Als ik even later weer een steil stuk afdaal pak ik het anders aan: ik laat de snelheid niet verder op lopen dan 20km/h om de warmte ontwikkeling zo beperkt mogelijk te houden en nevel tijdens het rijden water over de remmen. Dat schiet beter op dan snel dalen en telkens de remmen helemaal af laten koelen!
Als ik dan uiteindelijk bij mijn oorspronkelijke track aansluit wordt het verhaal helemaal anders. Naar Freudenstadt is grotendeels vals plat en ik zie zelfs regelmatig snelheden van 25-35km/h op de teller. Zo schiet het lekker op. Het laatste stukkie naar Freudenthal is het 6%. Dat is klimmen, maar het kan wel gewoon met mijn gebruikelijke 165Watt en 85rpm kadans. Zo simpel is het gewoon: als je je gemiddelde vermogen over de hele dag ook tijdens de klim kunt trappen dan is het helemaal niet te zwaar.

Ik draai er een punt aan want het is tijd om te pitten. Einddoel Rottweil is al om 17.00uur bereikt. 96km, 1400Hm Rottweil is een hele mooie barok stad met een heerlijk autovrij centrum. Daar kan BadenBaden een punt aan zuigen!

Data: http://ridewithgps.com/trips/1528368

Saarbrucken-BadenBaden 190km

Dinsdag: Saarbrucken-BadenBaden

Van Saarbrucken naar BadenBaden was een erg warme dag en bovendien enorm klam. Volgens mijn, middels ridewithgps, opgestelde route zou ik het in 150km moeten kunnen doen, maar het zouden er door verkeerd rijden, zoeken en door het verzinnen van alternatieven voor niet bestaande wegen liefst 190km worden. Dat mag dan niet veel lijken voor Nederlandse velonauten, maar in Saarland zijn er veel korte maar pittige klimmetjes. De klap op de vuurpijl was wel een binnendoor weggetje die er thuis op het beeldscherm leuk uitzag, maar na een angstwekkende achtbaan rit naar beneden bleek er enkel een onverhard bospad te zijn. Dus maar weer naar boven gekropen. Het laatste stuk was het steilst en kreunend en tegen de kramp aan draaide ik de weg weer op.
Goed, dat doen we dus niet weer. Kleine weggetjes worden voortaan gemeden nam ik me voor, zeker als het zowat verticaal naar beneden gaat. Eerst uitzoomen en kijken of de weg rechtdoor wellicht ook uiteindelijk weer op de track uitkomt.
Het kleine stukje Frankrijk dat ik doorkwam leverde ook nog wat "leuke" verassingen op. De kaartinfo op de Garmin bleek niet altijd even accuraat, maar gelukkig liep er een vrij goed fietspad langs de Rijn. De brug leek op een rekwisiet voor een film over de tweede wereldoorlog, kompleet met bomkraters. In ieder geval was ie er wel.

Met al dat klamme hete weer kon het niet uitblijven: onweer in de bergen met veel regen. Eerst liet ik de verkoeling lekker over me uitstorten, maar na een poosje werd het toch wel zo bar dat ik de toerkap opzette. Die had tot dan toe stevig op de neus gelegen met 4 stukjes klittenband (ook nog bij 70km/h). Toen ik bijna weer eens op een bospad geleid werd liep door overhaast schakelen de ketting van het kleinste blad. Het is hartstikke leuk zo'n vermogensmeter maar dan moeten de tand bladen wel 10-speed compatibel zijn. Ik moet telkens voorzichtig zijn bij het terugschakelen. Vanwege de stromende regen probeerde ik de ketting met de voet er weer op te leggen, maar helaas kwam de ketting helemaal klem te zitten. Dus in de stromende regen de Mango op z'n kant, de handen onder de kettingolie. De regen was niet koud dus ach....
Na een uur in de stomende regen was ik het onweersgebied uit gefietst en hier waren de wegen weer droog. Ik had mijn Garmin leeg getrokken door het gebruik van back light. De back-up accu met usb aansluiting bleek weinig sap te hebben dus er zat maar 1 ding op: de laptop tevoorschijn halen en daar de Garmin mee opladen. Een Franse boer dacht dat ik pech had en of ik al iemand gebeld had. Ik begon in het Engels, want ik spreek amper Frans maar na wat geharrewar bleek de man prima Duits te spreken. Logisch, zo dicht bij de grens.

Toen ik dan uiteindelijk in BadenBaden aankwam had ik nog een ernstig obstakel te overbruggen: de spoorweg. Er liep een drukke weg parallel aan en die zijn meestal te prefereren boven het fietspad, maar nu even niet. Het fietspad bleek namelijk een tunneltje te hebben bij het station terwijl de drukke weg kilometers doorging zonder enig uitzicht op een overweg. Ook de Garmin kreeg er geen in zicht, dus ging ik maar weer net zover terug tot ik eindelijk op het goed afgeschermde fietspad kon komen. De klim naar de burcht was vrij heftig aan het eind van de dag en ik had flinke honger toen ik om even voor 9uur aankwam. Ik heb dus maar een pizza besteld. Daar houd ik eigenlijk niet zo van, maar een hongerige wolf schrokt alles naar binnen.
Na het douchen kom ik erachter dat ik maar 1 shirt bij me heb, mijn fietsshirt die doornat is van zweet en regenwater. Geen probleem, shirt en ander te wassen kleding op de douchevloer, shampo water erdoorheen laten lopen, er wat op rond stampen, uitwringen en direct weer aantrekken :-) Na een uur is het weer droog en geen hond die merkt dat ik met druipend shirt rondloop.

Foto's van de hele reis zijn te vinden op Facebook Je hoeft zelf geen Facebook account te hebben om de foto's te kunnen bekijken.

Helaas heb ik geen complete log van de gps data en vermogensmeting. Ik vergat soms op het knopje te drukken waarmee je de rit kunt opslaan.

Tuesday, July 16, 2013

Nog wat vermogensmetingen.

Houd de remmen koel.

Tijdens de vakantie moet ik veel klimmen en dalen door Zwarte Woud en Vogezen. Het is bekend dat de trommelremmen behoorlijk heet kunnen worden bij vaak remmen. Daardoor kunnen de kunststof doppen in de naaf smelten, de remmen dramatisch aan remkracht verliezen en zelfs geheel falen. Ik heb 70mm trommelremmen i.p.v. de 90mm, dus nog meer risico. 
Nu zijn mijn trommelremmen niet de standaard blank geanodiseerde, maar speciaal door Gingko aangepaste met koelribben en zwart geanodiseerd voor maximale warmte-afgifte. Het helpt natuurlijk nog veel beter als de wieldoekjes niet gemonteerd zijn, zodat meer koelende lucht erlangs kan stromen. Die wieldoekjes zitten er echter niet voor niets: ze verlagen de luchtweerstand, zeker bij een velomobiel met open wielkasten. Met mijn vooruitziende blik (kuch) heb ik mijn wielen opgebouwd met Sapim CX-Ray messpaken. Die veroorzaken minder werveling van de lucht dan gewone ronde spaken, dus  minder luchtweerstand. 

zwart geanodiseerd, messpaken, koelribben.

Extra vermogensbehoefte zonder wieldoekjes.

Hoe dan ook, ik ben nieuwsgierig hoeveel vermogen ik extra moet trappen bij een normale tour snelheid van 35km/h.
 
1) met de tourkap op en vizier geheel gesloten, met wieldoekjes.      135Watt
2) met de tourkap op en vizier geheel gesloten, zonder wieldoekjes. 144Watt (+7% t.o.v. 1)

Conclusie: Die wieldoekjes hebben dus wel nut. Zelfs bij messpaken. Aan de andere kant zijn goed gekoelde remmen belangrijker, dus tijdens klim- en daal dagen gaan ze er wel af.

Met open vizier

Verschillende tourkap rijders vroegen zich af hoeveel extra vermogen een geopend vizier vraagt:

3) vizier 15mm open, zonder wieldoekjes.    147Watt (+2% t.o.v. 2) 
4) vizier 70mm open, zonder wieldoekjes     158Watt (+10% t.o.v. 2)

Conclusie: Een beetje open zetten voor ontwasemen of wat koeling is dus nog ok, maar met het vizier op maximaal koelende stand (70mm) ben je zeker 65% van je aerodynamisch voordeel kwijt. Er is dus reden om zo mogelijk op een andere manier frisse lucht binnen te halen.

Dat kan bijvoorbeeld met een zogenaamde NACA duct. Daarmee kun je een luchtstroom binnen halen met minimale verstoring van de rond de velomobiel stromende lucht. Jullie snappen dat ik al een paar NACA ducts in bestelling heb. 
Bij sommige NACA-ducts kun je een flexibele slang aansluiten, zodat je volledige controle hebt waar de luchtstroom op gericht wordt. Volgende probleem is waar de NACA duct te plaatsen? In de tourkap zelf zou praktisch zijn, maar gaat slecht samen met het voor me op de top plaatsen. De tourkap is dan namelijk niet meer vlak aan de onderkant. In de top? In de onder body? Nog even over nadenken.....
standaard NACA duct


NACA duct met slang aansluiting

Luchtweerstand kap op top (herhaling)

Omdat ik toch bezig was heb ik nog wat meer dingetjes uitgeprobeerd. Zo heb ik nog even de metingen herhaald van de kap voor me op de top. De voorgaande meting (in mijn vorige post) had ik gedaan bij 40km/h. Deze keer bij de meer realistische toursnelheid van 35km/h

5) tourkap op de top geplaatst vizier gesloten, zonder wieldoekjes   167Watt (+15% t.o.v. 2)
Dat is dus 5% minder dan bij 40km/h, maar dat is logisch als je bedenkt dat bij een lagere snelheid de luchtweerstand een kleiner aandeel heeft in de totale weerstand.
Conclusie: Dit is een flinke hap weerstand, dus alleen op momenten toe te passen dat er geklommen wordt of bij veel stop en start.

Luchtweerstand bij klimmen?

Om te illustreren dat bij klimmen het voor het benodigde vermogen geen enkel verschil maakt of je nu met of zonder tourkap rijdt heb ik een "aanval" gedaan op de Oosterhooge brug met (naar ruwe schatting) een 3% stijgingspercentage met een snelheid van 20km/h

6) klimmetje met tourkap voor me op de top: 254Watt 
7) klimmetje met tourkap                                255Watt

Conclusie: Zoals verwacht: geen signifikant verschil. Dat ligt bij 35km/h weer een beetje anders, maar bij 3% stijging heb ik zo'n 500Watt nodig en dat houd ik maar heel even vol. Uit ervaring (ROAM2011) weet ik dat ik met 180 a 200Watt het klimwerk doe tijdens lange fietsdagen.






Friday, July 12, 2013

Vakantie voorbereidingen. Met of zonder tourkap?

De vakantie begint voor mij 23juli in de buurt van Saarbruecken. Ik lever daar namelijk eerst een Mango af. Ik kan natuurlijk niet met 2 Mango's fietsen, dus ik ga met de SinnerBikes bus en neem daar ook mijn eigen Mango Sport in mee. Deze heeft onlangs een make-over gekregen middels nieuwe bestickering en een Aero Top. Dit is de fiets waarmee mijn Ost-Friesische vriend Ludwig het tot de 11e plaats in het eindklassement bracht tijdens het WK in Leer. Mijn e-Mango blijft dus op stal, maar die komt volop aan de beurt als ik ga forensen van Groningen naar Stadskanaal. Mijn achillespees heb ik geen last meer van. Mijn conditie is weliswaar nog niet op wedstrijd nivo, maar wel voldoende.

Stratencriterium WK Leer

Het doel is het ligfiets, trike en velomobieltreffen rondom de Bodensee. Mijn gastheer daar is Werner Klomp, de in Oostenrijk woonachtige Nederlander die eind vorig jaar naar de Oliebollentocht heen en weer fietste. Overnachten onderweg erheen doe ik in jeugdhotels en B&B. Dat vergt een goede voorbereiding want om zeker te weten dat er plaats is ben ik bezig alle overnachtingsplekken vooraf te boeken. Ik heb in Google Agenda alle slaapplekken ingeroosterd en een link gezet naar de routes die ik op ridewithgps.com heb opgeslagen. Mijn gps kan niet alle routes opslaan, dus ik moet onderweg routes wissen van het apparaat en de komende routes erop zetten. Mijn laptop gaat daarom mee. Die zou ik sowieso graag mee willen hebben voor het opslaan van filmmateriaal, foto's en het bijhouden van deze blog.
Een strakke planning ten opzichte van kamperen maar het heeft een boel voordelen. Ik hoef minder bagage mee te nemen, ontbijt is inbegrepen, ik slaap in een komfortabel bed (mag ik toch hopen), hoef niet ver te lopen voor toilet/douche en geen natte tent mee te sleuren. Bovendien heb ik dan wifi!

In het Zwarte Woud en op de terugweg door de Vogezen moet ik heel wat hoogtemeters maken, dus een laag gewicht is belangrijk. Daarom heb ik ook lang gedubt of ik nu wel of niet de SinnerBikes tourkap mee zou nemen. Het weegt een kilo meer en heeft totaal geen nut bij het klimmen. Integendeel: de rijwind valt dan weg en dan kan het bloedheet worden. Het zou echter wel erg miserabel zijn als het bijvoorbeeld een week lang regent en ik me moet behelpen met de schuimkap (kuch). Het andere uiterste is dat het konstant 30 graden is en de zon volop schijnt. Ik moet dus de tourkap af kunnen zetten op momenten dat ik klim of als ik langzaam door een stad navigeer. De enige plek die volgens mij in aanmerking komt, is voor me, op de top. Ik heb dat al uitgeprobeerd dit voorjaar tijdens de terugtocht vanaf Spezi. Met klittenbandstrookjes op de top en verlengde klittenbanden aan de kap bleef het zelfs bij 50km/h goed op z'n plek, maar er was teveel beweging mogelijk en daardoor raakt op den duur de gelcoat beschadigd.
  Ik heb het nu een beetje anders gedaan: tape op de top en klittenband onder de kap geplakt en corresponderend klittenband op de top. Dit zit nog steviger en de kap schommelt niet steeds een beetje heen weer. Doordat ik de klittenband op de top weer op tape heb geplakt is het later in de herfst weer gemakkelijk te verwijderen. De tape voorkomt ook dat de gelcoat beschadigd. De kap van de top halen is gemakkelijk, al zie ik het me nog niet tijdens het fietsen doen. Gewoon de kap optillen, de ene na de andere klittenstrook los pellend en ik kan de kap weer op z'n plek zetten.

Kap blijft netjes op z'n plek

vrijwel onzichtbaar:
witte tape onder de klittenbandstroken

 Uiteraard heb ik ook even gekeken hoeveel vermogen het kost als ik de top zo meeneem. Ik moet ongeveer 20% meer vermogen trappen (bij 40km/h) dan met de tourkap op z'n plek?! Dat is nog slechter als gewoon open rijden. Uit ervaring weet ik echter dat ik grotendeels toch wel met de kap op rijdt, dus ik zit er niet mee.....