Monday, February 25, 2013

De knoop doorgehakt.

"Ik ben lekker aan het fietsen, de electromotor die zachtjes zoemt valt automatisch stil als ik wat inhoud  bij het nemen van de bocht. Ik glij er moeiteloos doorheen, de ideale lijn volgend. Als ik weer begin met trappen verbaas ik me eventjes dat ik weer net zo snel rond trap als bij het ingaan van de bocht. Ja natuurlijk, de NuVinci Harmony schakelt uit zichzelf terug als de snelheid van de naaf lager wordt, zodat de cadans van trappen hetzelfde blijft. Moeiteloos fietsen met een lekker gangetje en genieten van het mooie weer........"

 Mooi weer? Hier klopt iets niet, de laatste dagen zijn troosteloos grauw, het is kil en sneeuw jaagt over de grond. Bovendien heeft de Electrango van SinnerBikes geen NuVinci naaf en...... ik lig warm in bed. Langzaam word ik wakker, ik heb gedroomd over hoe fijn het fietsen met mijn "nieuwe" Electrango zal zijn! Dat is best apart bedenk ik me geeuwend.  Ik ben vooral de laatste 10 jaar weliswaar dagelijks met velomobielen in de weer in werk en vrije tijd, maar 's nachts in mijn dromen duikt er maar zelden een op. Overdag heb ik er in ieder geval al veel over nagedacht, hoe zou dat nu rijden met de Harmony? Zou ik een wat lagere cadans gaan kiezen? Waar monteer ik de shifter, die ik waarschijnlijk niet vaak zal bedienen? Op het stuur of ergens opzij?
 Met een eigen electrisch ondersteunde Mango gaan rijden is ook in mijn onderbewustzijn kennelijk een grote stap voor me. Gewoon door blijven fietsen met de rode Electrango van SinnerBikes wil ik niet langer, want ik heb gemerkt dat ik 'm langzaamaan ga beschouwen als mijn eigen fiets. Het fietsen met een Pedelec bevalt me goed, dat is duidelijk. Ik beleef er net zoveel plezier aan als wanneer ik op eigen kracht fiets. De zeurende pijn aan de achillespees is zo goed als verdwenen. Maar aan de verhalen van vrienden en kennissen te horen is het niet het soort blessure waar je gemakkelijk weer af komt en misschien zelfs helemaal niet. Een Duitse velomobiel vriend die een paar jaar geleden een afgescheurde achillespees had, vertelde me dat hij met de pijn heeft leren leven. Dat is riskant volgens mij en gewoon niet goed genoeg: ik wil er definitief vanaf en dat gaat volgens mij alleen lukken als ik over een hele lange periode de piekbelastingen bij het fietsen wegneem.

De bezwaren van de HPV wereld tegen pedelecs die ik zelf ook altijd heb gehad, vallen langzaam aan van me af. Ik kan naar hartelust fietsen met ondersteuning terwijl ik anders noodgedwongen meer thuis zou moeten blijven omdat ik alleen relatief korte stukken kan fietsen en voortdurend moet oppassen met te zwaar trappen. Fietsen is mijn lust en mijn leven. Hoe zinvol is het om stug vol te houden aan puur op eigen kracht fietsen? Hoe efficient een velomobiel ook is bij kruissnelheid, het is zwaar om hem op gang te krijgen. In de stad is dat al duidelijk merkbaar doordat het al snel ondoenlijk blijkt om helemaal naar en hoge kruissnelheid te versnellen, nog afgezien van het feit dat het verkeer vaak geen hoge snelheden toestaat. Vooral in de bergen is het snelheidsverschil tussen bergop en -af wel erg groot. Er zijn maar weinig velomobilisten die het zware bergop rijden leuk vinden en teveel die grote risico's nemen bij het snelle afdalen. Met ondersteuning wordt klimmen veel gemakkelijker en sneller. Tijdens het afdalen is het psychologisch niet zo'n groot bezwaar als je je potentiele energie aan het wegremmen bent. Natuurlijk is het leuk om als inwoner van het vlakke Nederland eens met hoge snelheid een berg af te denderen, maar ongevaarlijk is het zeker niet. Het is helemaal de goden verzoeken om dit routinematig te doen als je in de bergen woont.

 Ik heb besloten om mijn "ROAMango" om te laten bouwen. Verkopen en een kompleet nieuwe opbouwen ligt natuurlijk meer voor de hand, maar ik krijg het niet over mijn hart. Ik ben er aan gehecht geraakt tijdens ROAM2011.
De switch naar de NuVinci Harmony lijkt ook vreemd. Er zit nu een 10-speed derailleur in ROAMango, net als bij de rode Electrango, en daar kan ik goed mee overweg. Waarom dat niet zo gelaten? Echt nodig voor mij is het niet inderdaad, maar ik denk dat de NuVinci Harmony en de Sunstar een hele goede combinatie is. Het is meer dan alleen meer comfort, het is ook beter voor de motor. De Harmony zorgt er namelijk niet alleen voor dat mijn benen steeds even snel rondtrappen, maar ook dat de motor steeds in de buurt van z'n optimale toerental is. Net zoals hoge piekbelasting van mijn pezen slecht is voor mij, zijn hoge pieken in de stroomsterkte slecht voor de motor. Die hoge pieken treden vooral op als je in een te hoge versnelling weg fietst. De motor trekt het wel en het is dan ook verleidelijk om zo min mogelijk te schakelen, maar het is verre van optimaal.
In hoeverre het constant optimale toerental de realtief lage efficientie van de NuVinci goed kan maken is een vraag die ik denk te kunnen beantwoorden aan de hand van het behaalde bereik.

De keuze van de accu's was niet zo moeilijk. Ik wil voor mij normale dagafstanden (200km) gemakkelijk kunnen doen met een gemiddelde ondersteuning. Dan heb ik 2 accu's nodig met elk 16Ah/408Wh en gezien mijn ervaring met de 9Ah accu's in de rode Electrango zou me dat een bereik van zo'n 270km moeten opleveren. Dat lijkt overdreven ruim, maar als er veel geklommen moet worden gaat de ondersteuning op de hoogste stand en is het bereik lager. Een accu kan in 3 uur weer opgeladen worden. De eerste lange meerdaagse tocht wordt waarschijnlijk in de zomervakantie naar de Bodensee in Oostenrijk, waar een groot velomobiel treffen plaats zal vinden. Tot die tijd zal ik mijn EROMAngo, oeps, ik bedoel: EROAMango duchtig aan de tand voelen. Ehm, die naam moet nog aan gewerkt worden misschien..... DrooMango dan? :-)

Wednesday, February 13, 2013

Oog om oog

Over het algemeen gedraag ik me als een heer in het verkeer en ik word niet gauw kwaad als iemand eens een foutje maakt. Ik beoordeel de situatie zelf ook niet altijd goed en ben blij dat de ander op dat moment wel goed uitkijkt. Jammer genoeg zijn er echter mensen die hun vehikel gebruiken om agressief voorrang af te dwingen. De spreekwoordelijke BMW rijder zeg maar. Nou hou ik er helemaal niet van om iemand een predikaat op te plakken, maar ik ga toch maar extra letten op dat kenmerkende embleem op de motorkap. In een week tijd is het me namelijk 2 keer overkomen dat een BMW rijder me duidelijk de stuipen op het lijf probeert te jagen alleen maar om voorrang af te dwingen waar ze dat niet hebben. In het eerste geval had ik weinig keus: ik moest echt het vege lijf redden door snel opzij te sturen en de auto erlangs laten. Toevallig (...) heb ik dat vastgelegd:


Terwijl ik al de maximum toegestane snelheid fietste dwong deze BMW rijder me om ruimte te maken, zodat hij me in kon halen. Snel accelererend tot ver boven de toegestane snelheid bleef hij even verderop achter twee auto's hangen die wel een normale snelheid aanhielden. Kortom, een aso in een dure bak. Als ik het filmpje hierboven ettelijke keren bekijk kan ik er niks anders van maken: dit was geen beoordelingsfoutje, maar bewuste toepassing van het recht van de sterkste.
                                     ------------------------------------
Vanavond had ik de camera niet bij me, maar ik kan de situatie wel beschrijven en verderop is een video van een soortgelijke rit door de drie rotondes die ik bijna een jaar geleden gemaakt heb. Ik moet vanaf het werk bijna direct door deze rotondes, waarbij ik de eerste over de weg rij omdat ik dat mag en ik geen voorrang heb op het fietspad. Het fietspad is omslachtig en ook gevaarlijker, omdat ik minder goed overzicht heb en minder goed gezien kan worden door obstakels tussen weg en fietspad. Vandaar. De spreekwoordelijke en waarachtige BMW rijder komt met hoge snelheid op de rotonde af, maar ik rij op de rotonde en heb dus voorrang. Ik ben dus niet van plan te stoppen. De BMW rijder probeert overduidelijk mij te intimideren door pas op het allerlaatste moment te remmen. Ik hou 'm goed in de gaten om zonodig uit te wijken en te remmen, maar hij stopt dus ik rij verder. Zoveel zelfvertrouwen in zo'n klein karretje zint BMW kennelijk niet, want hij drukt lang op de claxon op het moment dat ik voor hem langs fiets. Dat irriteert me mateloos, wie denkt ie eigenlijk wel dat ie is? Hij maakt een fout of liever gezegd: hij probeert voorrang af te dwingen waar hij het niet heeft en in plaats van dit te erkennen heeft ie het #@*&% lef om te toeteren.

Maar wacht effe, ik moet nog twee rotondes, nu over het fietspad en waarschijnlijk rijdt hij straks naast me? Inderdaad, hij rijdt me voorbij naar de tweede rotonde, maar ik weet uit ervaring dat ik 'm weer bij kan halen in de derde rotonde waar ik zijn pad zal kruisen en hij voorrang op mij heeft. Er rijst een snood plan in mij..... Mijn timing is perfect: hij rijdt zometeen voor me langs..... Ik rem pas op het laatste moment om 'm erlangs te laten en druk triomfantelijk op m'n claxon. De situatie is hetzelfde, alleen zijn nu de rollen omgedraaid. De man wijst op z'n voorhoofd, maar ik had ook niet echt verwacht dat hij deze verkeerstechische hint zou begrijpen. Het geeft mij in ieder geval een goed gevoel en ik heb een leuk verhaal die ik ongetwijfeld nog vaak zal vertellen als de gelegenheid zich aandient.
                                       ------------------------------------
Ik had weliswaar geen camera bij me, maar dit is mijn forens route en dus was het niet moeilijk in het YouTube "archief" de bewuste rotondes te vinden.


De 1e rotonde is te zien vanaf http://youtu.be/BziYVpuqLpM?t=37s Ook hier komt een auto op de rotonde af, maar deze geeft me gewoon netjes voorrang. Ik ben niet anders gewend, vrijwel nooit een automobilist die toetert of wilde gebaren naar me maakt.
Daarna neem ik gewoonlijk het fietspad, alhoewel ik tot in de tweede rotonde gebruik mag maken van de weg. Op http://youtu.be/BziYVpuqLpM?t=52s staat rechts een bord "verboden voor fietsers" dus in ieder geval vanaf hier mag ik de weg niet meer op. Links van de weg ligt een fietspad die me links voorbij de derde rotonde leidt. Auto's die westwaarts willen moeten deze rotonde driekwart rond en daardoor kan ik als ik flink doorfiets ongeveer net zo snel bij het punt komen waar we elkaar kruisen: http://youtu.be/BziYVpuqLpM?t=55s Ik heb hier geen voorrang, maar ik kon de verleiding niet weerstaan de BMW rijder een spiegel voor te houden.

Monday, February 11, 2013

Langere afstanden met Electrango

De laatste tijd is het weer zeer foto- en filmgeniek te noemen. Prachtige vergezichten, weinig bewolking, maar vorige week maandag wel een zeer straffe wind. Die wind voerde me snel naar Bunde, waar ik af en toe heen fiets om "Kaffee und Kuchen" te nuttigen bij de bakker/cafe. Vanuit Aurich fietst een bevriende Duitse Quest rijder me tegemoet. De afstand is voor mij maar 5 km meer, dus we sms'en wanneer we op pad gaan en dan zien we wel wie er eerst arriveert. De vorige keer had ik 'm aardig tuk toen ik met Electrango op de hoogste stand flink sneller was. Daar kan Ludwig gelukkig prima tegen. Hij heeft zelf ook al een flinke blessure aan de achillespees gehad, dus snapt hij best hoe lang het herstel duurt en dat ik toch graag lange afstanden blijf fietsen. Dat herstel gaat overigens zeer voorspoedig, dus ik heb de ondersteuning van Electrango inmiddels teruggeschroefd naar stand 2 van de drie standen.
Deze keer durfde ik zelf wat meer "gas" te geven en samen met de wind vol in de rug leverde dat een gemiddelde op van liefst 39,2 km/h volgens mijn garmin edge800 . Op de terugweg had ik weliswaar nog goede zin, maar ik werd nogal heen en weer geslingerd door de wind en de gemiddelde snelheid was met dezelfde hoeveelheid ondersteuning (stand 2 van 3) liefst 10km/h lager! Toch is dat nog steeds iets sneller dan de gemiddelde snelheid die ik doorgaans op lange ritten heb, zo rond de 28km/h. Ludwig rapporteerde per sms dat hij op een recht stuk zelfs op twee wielen was geblazen met de wind schuin van achteren!
Natuurlijk had ik mijn nieuwe GoPro camera en de inmiddels vertrouwde Vio HD camera's bij me en heb ik een filmpje geknipt en geplakt:



De camera's zijn beide van zeer goede kwaliteit, de vooruitgang gaat snel de laatste jaren en ook de software voor het bewerken wordt steeds gebruiksvriendelijker en toch uitgebreider. PictureInPicture (de beelden van twee camera's in 1 scherm) is heel gemakkelijk te realiseren in iMovie door simpelweg te slepen met de cursor. Ik merk dat al die mogelijkheden en vele gB's aan filmmateriaal een aanslag is op de opslag in de computer. Ik moet regelmatig tientallen, zelfs honderden gB's weggooien om mijn Mac niet vol te laten lopen. Met 1TB aan opslag heeft die toch best een flinke harde schijf..... Om toch weggegooide filmprojekten later weer te kunnen terughalen gebruik ik YouTube en Vimeo als back-up. YouTube wordt helaas steeds vervelender met restricties. Dat hangt waarschijnlijk samen met de problemen met copyright, maar als ik bij mijn eigen materiaal moeite moet doen om die terug te halen, dat gaat toch wel ver. Om niet onverhoopt de mogelijkheid van downloaden te verliezen (YouTube kan zo van de ene op de andere dag de download mogelijkheid helemaal stoppen) heb ik mijn gratis "basic" account bij Vimeo geupgrade naar een betaalde "Plus" account. Een verder voordeel van een Vimeo account is dat ze minder moeilijk doen over het bijvoegen van muziek waar copyright op rust bij mijn filmpjes. Duitsers kunnen op Vimeo mijn filmpjes bekijken die op YouTube Duitsland geblokkeerd zijn. Op Vimeo is dit mijn kanaal https://vimeo.com/user319658 Natuurlijk heb ik mijn meest interessante en dierbare filmpjes wel op de eigen computer opgeslagen....

Was de rit Groningen-Bunde-Groningen een snelle, de woensdag erop ging ik juist veel rustiger op pad. Ik ging namelijk naar een bijeenkomst van mijn boventoon koor en daar wilde ik niet zwaar bezweet en met een hoog adrenaline niveau aan komen zetten. Het was bovendien plaatselijk glad, dus moest ik in bochten wel rustig aan doen. Ik reed door mijn geboorte provincie Drenthe, dus wist ik uiteraard een hele mooie route:


Speciaal voor de geblokkeerde Duitsers (want er zit muziek waar copyright op rust in dit filmpje) op Vimeo dezelfde film: https://vimeo.com/59406943

Na een heerlijk ontspannende doch geconcentreerde zangsessie, was het inmiddels iets bewolkter geworden. Op de terugweg heb ik een bezoekje aan mijn ouders gebracht. Er was nog wat pasta voor me in de koelkast, dus geheel gesterkt kon het tempo in de laatste 35km wel wat omhoog en kwam ik toch nog op ruim 30km/h gemiddeld over de gehele tocht. Dat ligt dan toch weer duidelijk boven mijn gewoonlijke (niet-ondersteunde) gemiddelde.

De beide accu's met elk 216Wh konden deze ritten van elk ruim 100km net aan. Ze waren bij thuiskomst vrijwel leeg. Bij de lage temperaturen van dit moment ligt de capaciteit dus duidelijk lager. Bij een 10graden Celsius kan ik namelijk 144km halen op stand 2.
Het bereik ligt duidelijk boven de fabrieks opgave en dat is volgens mij toe te schrijven aan de aerodynamische efficientie van de Mango. Met je rijstijl kun je trouwens het bereik nog flink beinvloeden. Als je zelf hard werkt, werkt de motor ook hard en raakt de accu sneller leeg. Dus met een kalm tempo kom je duidelijk verder.