Wedstrijd Stadsbroek Assen

Ems-Dollard Cup

De tweede race in de Ems-Dollard Cup vindt plaats in Assen op een 800meter baan met velomobiel vriendelijke bochten http://www.ligfiets.net/event/3154/wedstrijd-stadsbroek-assen.html. In Ruetenbrock was ik er ook bij en wist daar de nodige punten bij elkaar te fietsen. Wie weet lukt het om op het erepodium te komen.
Eerst fiets ik kalmpjes naar Assen. 35 km is een prima afstand om warm te fietsen. Ik heb de aero flappen in de voorste wielkasten opnieuw vastgetaped. Met doorzichtige tape deze keer. Ik wissel de banden niet voor Durano's of Ultremo's. De Schwalbe Shredda banden zijn net zo snel volgens mij. Ik pomp ze alleen een halve bar harder op dan normaal, tot 5,5bar (lees: een halve bar boven de maximum aanbeveling van de fabrikant).

Voorbereiding

Nog 1 wijziging heb ik gemaakt: de voeten gaten heb ik nu helemaal vlak dicht gemaakt. Dat dit kan met een normale crank lengte van 170mm en maat 48 schoenen komt door de aanpassing die ik enige tijd geleden aan de positie van de schoenplaatjes heb gedaan. Zie: http://fietseninnederland.blogspot.nl/2013/04/schoenplaatje-midden-onder-de-voet-en.html en http://fietseninnederland.blogspot.nl/2013/04/schoenplaatjes-positie-update.html
Tot dusver had ik nog een beetje een kommetje gemaakt van de voetengat afdekking om de hak er langs te laten, maar ik kom er geleidelijk achter dat wanneer ik normaal pedaleer, de hakken nog net hoog genoeg blijven om het gat vlak dicht te kunnen maken. Dat betekent ongetwijfeld weer een beetje aerodynamisch voordeel en weer een reden temeer om deze aanpassing aan de schoenplaatjes warm aan te bevelen.
De wedstrijdresultaten tonen aan dat ik net zoveel vermogen kan leveren met deze schoenplaatjes (cleat) positie als voorheen. 1 Mango- en wedstrijd rijder heb ik zover dat hij het ook eens wil proberen. De eerste dag mailt hij me dat het het erg onwennig aanvoelt. Dat ben ik inmiddels al helemaal vergeten, maar inderdaad duurde het bij mij ook een week voor het natuurlijk aanvoelde.

Sprint

Terug naar de wedstrijd: de sprint verloopt niet zo soepel. Ik heb een voor mij atypische super snelle start, maar ik schrik van de harde windvlagen in de bochten en stop dan zelfs met trappen. Ik ben dan wel geen sprinter, maar een 11e plek uit 27 deelnemers stelt me teleur. Dit schreeuwt om revange bij het criterium.

Beneden mijn kunnen :-/

Criterium

Al in de eerste twee rondes weet ik me op de 6e plek te nestelen met gedurende de hele wedstrijd uitzicht op de nummer 5: Xander Niezing met een carbon Quest. Xander is een diesel en sluw. Ik heb het al vaker met hem aan de stok gehad dus we weten inmiddels wat we aan elkaar hebben. Het wordt snel duidelijk dat hij zijn spiegeltje in de gaten houdt en de afstand tussen ons op minimaal 50 meter houdt. Mijn tactiek wordt aldus om me niet gek te laten maken maar mijn eigen race te rijden om in de laatste 10minuten te proberen of ik het Xander echt lastig kan gaan maken. Het eerste deel lukt prima, want ik rij een zeer vlakke race, maar dichter bij Xander kom ik niet. Een goede strijd in ieder geval.

De data van mijn vermogens meter laat zien dat ik in de eerste 30minuten de benen stil hield in de bochten vanwege windvlagen. Daardoor moest ik hard werken op de rechte einden en dat is goed te zien aan de hoge vermogenspieken. In het laatste kwartier trap ik wel door in de bochten en verdwijnen de vermogenspieken. http://ridewithgps.com/trips/1861708 (Onderin is een diagram waar je "Watts"en "Speed" zichtbaar kunt  maken)
Met wat meer risico had ik dus gelijkmatiger en sneller gekund, maar ik wil mijn forenzenfiets heel houden.

Bovenin: de cadans. In het midden de vermogenspieken. Onderin de snelheid. 

De estafette tenslotte is superspannend. Met nog een Mango rijder en twee lowracers in het team liggen we steeds goed in de wedstrijd. Ik ben de laatste van het team en krijg de sterke Duitse highracer rijder Mathias Konig achter me in de laatste ronde. Het komt dus op de sprint aan en dat is niet mijn sterkste punt. Door het inhalen van een paar achterblijvers kan ik tactisch rijdend ervoor zorgen dat Mathias pas op het laatste rechte eind naast me kan komen. Ik klem de kiezen op elkaar en zeg tegen mezelf: "hij komt er niet langs"! Het doet pijn, maar deze zelfmotivatie werkt wonderwel. Ik zie op de meet Mathias naast me, maar ben nog 0,12 sec sneller. Dit is het mooiste moment van de dag voor mij, het winnen van een direct duel en een zege voor mijn team.