Tuesday, February 16, 2016

De WinterFiets11StedenTocht



Of: "de Zondvloed van 2016"


Ondanks het bar slechte weer heb ik genoten van de WinterFiets11StedenTocht. De kopgroep wisselde, maar bestond uitsluitend uit velomobilisten, dat is zeker. Er was ook een duidelijke leider die meteen al weg was, namelijk Ymte. In Leeuwarden nam hij plots een andere afslag dan de rest, samen met Jos Hendriks en daarna zag ik hem pas weer terug bij de finish. Mijn navigatie werkte aanvankelijk niet omdat ik in de hal geen ontvangst had en ik opdracht had gegeven het zoeken naar satellieten te staken. Ik wist na de start niet hoe ik die weer aan moest zetten en heb maar opnieuw opgestart. Lastig in het donker met zoveel fietsers om je heen op de knoppen drukken. Maar het werkte gelukkig en ik had ook direct de track weer te pakken.


Toen de eerste snelle racefietsers langs kwamen heb ik het gas erop gegooid en ze buiten Leeuwarden weer ingehaald. Daarna sloot ik met Ludwig in mijn kielzog aan bij Martin de Haan en Eva. Die volgden evenmin het smalle fietspad langs de Zwette, maar de fijne brede weg door de dorpen en zo schoot het heel goed op. In Sneek ging e.e.a mis. De groep ging rechtdoor waar mijn track zei dat ik af moest slaan. Toch maar gevolgd en idd. daar zag ik het cafe waar vorig jaar de stempelplaats was. Maar toch reed iedereen eraan voorbij en tja, ik er maar achteraan. Bleek dat dit jaar een ander cafe tot stempelpost gebombardeerd was.


Bij het wegrijden was de kopgroep sneller weg en moest ik zoeken hoe ik uit Sneek moest komen. De schermkleuren van het gps scherm waren automatisch verandert na zonsopkomst (welke zonsopkomst?)) en dat zette me op het verkeerde been. Minuten gingen verloren voor ik de uitweg uit Sneek zag. Ik zette de jacht in en op de Gaestdyk bij Spannenburg haalden we de groep die nu 4 of 5 velomobielen telde weer in. Rijdende op de weg (legaal) gingen Ludwig en ik er even later voorbij en daarna ging ik op jacht naar Peter de Rond die me tot Stavoren nog nipt wist voor te blijven. Toen ik 'm sprak bij de stempelpost leek het erop dat ik hem ontzag had ingeboezemd. Ik had geweldig goede benen op deze bedroefd slechte dag met continu wind, regen en een temperatuur van net iets boven het vriespunt. Vooral op de dijk naar Stavoren ging het hard waarbij de snelheid gemakkelijk tot boven de 50km/h kwam en bleef.


In Stavoren grapte Peter de Rond dat Ymte net wegreed en dat ik als ik snel was hem in zou kunnen halen. Zo goedgelovig ben ik echter ook weer niet. Ymte lag toen al ver voor. Wel was Ymte de enige die nog voor ons lag. Helaas had ik teveel gevergd van mijn fietsmaatje Ludwig uit Ost-Friesland. Het hoge tempo was wat teveel van het goede. Ludwig klaagde over toenemende kramp in de benen. Hij had geen navigatie en met alleen een kaart wordt het wel heel lastig, dus ik heb mijn tempo maar aangepast. Verschillende rijders die we ingehaald hadden haalden ons geleidelijk weer bij en lieten ons achter toen ons tempo bleef zakken. Uiteindelijk kwamen we als 8e ongeveer binnen in 7.45uur totaal. De racefietsers hadden het vandaag bijzonder zwaar. De kou en de nattigheid had tot gevolg dat heel wat rijders onderkoeld raakten en dat er velen niet meer over Dokkum reden maar binnendoor staken naar Leeuwarden. De velomobielrijders hadden veel profijt van hun voertuig vandaag. We hebben overtuigend bewezen dat de velomobiel de meest geschikte fiets is voor barre weersomstandigheden.


Bekijk de video


Een nog velomobiel vriendelijker track voor volgend jaar?

Strava Flybys: (klik op het vinkje om alle rijders te slecteren en spoel vooruit naar het begin van de tocht}


Thursday, February 11, 2016

Terugtrappend schakelen.

Bij stilstand schakelen.


Bij de wederopbouw van TransforMango kon ik mooi weer wat zaken uitproberen die mij het waard leken om uit te proberen.
Voornaamste wijzigingen zijn een aangepaste voorderailleur (die eigenlijk een achterderailleur is) en een kettingspanner die genoeg kettinglengte op kan nemen om echt alle versnellingen te kunnen schakelen. Het ene hangt direct met het andere samen. Als je in een hoge versnelling bent op de cassette en je moet door een onverwachte situatie zo plotseling stoppen dat je niet meer terug kunt schaklen, kun je met de omgekeerde derailleur in stilstand schakelen van het grote naar het kleine blad, maarrr, dan mag de ketting niet slap gaan hangen! Zou de ketting niet op spanning worden gehouden, dan loopt de ketting er hoogstwaarschijnklijk af wat in ieder geval oponthoud betekent, waarschijnlijk besmeurde handen oplevert en mogelijk zelfs het schakelsysteem beschadigt. Vandaar dat een kettingspanner met een langere kooi nodig is om in alle versnellingen van klein-klein tot groot-groot (combinatie kettingblad-cassette tandwiel) de ketting op spanning te houden. Moeilijk is dat niet want er is bij de Mango ruimte voor door de plaatsing van de kettingspanner voor de brug. Door de kettingspanner om te draaien en op de bodem van de body vast te zetten heb ik de meeste ruimte voor een lange kettingspanner en loopt de ketting weer boven de brug langs, zoals ik in een vorige blogposting al heb laten zien. Dus ook in dit geval heb ik geen kettingbuizen nodig.

In de praktijk ziet dat er zo uit.




Uiteraard heb ik eerst geprobeerd een normale voorderailleur in te zetten. Het leek me het handigst om de trapashouder van Alligt om te draaien op het vierkante frame zodat de "pook"waar de voorderailleur aan zit naar beneden wijst. Ik wist dit weliswaar voor elkaar te krijgen met de pook in een geschikte hoek, maar de voorderailleur kwam helemaal op het eind van de pook en dat bleek te dicht bij het 65tands tandwiel uit te komen om lekker te schakelen. In feite wilde het gewoon helemaal niet schakelen en bleef de ketting maar ratelen. Een kollega kwam met het idee om dan maar een achterderailleur met schakelplaten zoals we die toepassen in de Mango te gebruiken. Na wat passen en meten bleek dat de moeite waard om uit te proberen. Het schakelt goed, maar daar moet ik wel bij zeggen dat langzaam achteruit trappen verreweg het soepelste ging. Bij snel ronddraaien van de trappers danste de ketting een paar keer over de tanden voor er geschakeld werd. Omdat je nu bij stilstand kunt schakelen hoef je niet met een hoge snelheid rond te trappen en is het dus puur een kwestie van gewenning. Ik had het graag idiootzeker gehad, maar daarvoor moet je toch nog steeds bij Rohloff zijn.


Vervanger van DualDrive

Rohloff is het dus niet, ook omdat de cassette zoals gebruikelijk alleen vooruit trappend schakelt. De cassette achteruit trappend schakelen zou in principe prima kunnen, maar het is helemaal niet handig om voor elk klein schakelstapje achteruit te moeten trappen en daarna weer vooruit. Dat werkt alleen maar vertragend. Het is wel vergelijkbaar met de DualDrive. Je kunt bij onverhoopt tot stilstand komen in een hoge versnelling in 1 keer een grote schakelstap omlaag maken zodat je vrij gemakkelijk weer op gang kunt komen. 

Nu ben ik een ervaren velomobilist en het overkomt me eigenlijk maar zelden dat ik mezelf in een te hoge versnelling terug vind en sowieso weet ik met voorzichtig trappen voldoende snelheid op te bouwen om met weinig kracht op de pedalen de cassette weer terug te schakelen naar het grootste tandwiel. 
Het is vooral bij heuvelachtig gebied dat ik me nog weleens laat verrassen. Heuvelop kun je naar het kleine blad schakelen wel vergeten als je tegelijk kracht op de pedalen moet zetten om in beweging te blijven. Grote kans dat je je voorderailleur verbuigt als dat toch probeert. Sta je noodgedwongen helemaal stil dan moet je omdraaien, heuvelaf licht trappend naar het kleine blad schakelen en daarna weer omdraaien om de weg te vervolgen. Hoogst onhandig met een velomobiel en voor mij voldoende aanleiding om deze poging te wagen. 

Ander probleem.

Goed, dit heb ik allang gereed en werkend, maar TransforMango is toch nog steeds niet weer opgebouwd. Ik fiets op het moment met mijn carbonQuest die eindelijk eens aan de bak komt, dus dringend is de wederopbouw van TransforMango niet. De oorzaak van de vertraging is het feit dat het moeilijk blijkt om een andere wijziging te laten slagen: de achterste kettingspanner zo te wijzigen dat ik met 1 spanrol toe kan i.p.v. twee. Bij mijn verkochte Twango liep dit probleemloos maar in TransforMango staat de achterste ketting wat strakker en is het raakvlak van de ketting op de spanrol maar heel kort. Doordat een ketting niet vlak is wordt de spanrol bij elke schakel naar beneden gedrukt en dat levert een hobbelende kettingspanner en een te zware kettingloop op. Ik heb hier heel wat op afgepiekerd maar het lijkt erop dat ik weer uit kom bij de originele Mango kettingspanner met twee spanrollen. De ketting wordt daarbij zodanig omgeleid dat de ketting over een grote lengte aanligt op de rollen en er geen rare beweging optreedt.

Toepasbaarheid

Niet te hard van stapel lopen hier, want waar ik het helemaal niet over gehad heb is dat ik het voorframe helemaal omgebouwd heb. Dit vanwege de omgedraaide Alligt trapas houder. De voeten komen ca 5cm lager uit en dat zou voor mij betekenen dat mijn hakken over de straat slepen. Ik heb het simpel weten te houden met een rechte vierkante alu koker van brug tot neus, maar aanpasbaarheid aan een andere beenlengte is nu veel moeilijker geworden. Dit is natuurlijk niet handig, maar het kan ook best anders als er een aparte houder gemaakt wordt voor de "reverse" voorderailleur. Dan hoeft er niets aan het frame verandert te worden.