Friday, June 20, 2014

Betrouwbare vermogensmetingen.

Trainen met de vermogensmeter

Ik rij al drie jaar met een vermogensmeter van Power2Max. Het is heel bruikbaar bij het trainen. In het schermpje van mijn Edge 800 heb ik het gemiddelde vermogen bovenaan in een extra groot veld staan en daaronder pas de snelheid. De snelheid varieert namelijk nogal sterk met de weersomstandigheden. Het geleverde vermogen geeft me een veel betere indicatie hoe goed ik in vorm ben.
Er zin legio mogelijkheden om de resultaten van je training te beoordelen. Op dit moment doe ik dat met Strava. Die laat het verloop zien van mijn vorm gedurende de laatste maanden en hoeveel vermogen ik ongeveer kan leveren voor bijvoorbeeld een uur.

Hoe goed is de conditie

Hoeveel vermogen kan ik leveren

Helaas is Strava niet zo aardig tegenover velomobielen, maar dat is een ander verhaal.

Verbetering aan de stroomlijn beoordelen


Maar training was niet de belangrijkste reden om met een vermogensmeter te gaan fietsen. Ik knutsel vaak aan mijn fiets aan mechanische onderdelen en aan de stroomlijn. Met dezelfde inspanning meer snelheid halen, daar draait het om. Een groot probleem daarbij is het placebo-effect. Als je enthousiast bent over een verandering waar je veel van verwacht, dan ga je sneller. In werkelijkheid is het het enthousiasme die je meer vermogen doet leveren, waardoor je sneller gaat! Een vermogensmeter kun je niet voor de gek houden en zou het dus mogelijk moeten maken om betrouwbare uitspraken te doen over de verandering aan de velomobiel.

Onnauwkeurigheid van het meten met de vermogensmeter?

Ik heb meerdere blogposts gewijd aan het bepalen van de vermogenswinst door aerodynamische truukjes. Maar nog veel meer van mijn testen heb ik nooit gepubliceerd. Dat komt omdat er geen touw was vast te knopen aan de resultaten of de herhalingen spraken zichzelf tegen. Ik liep vaak aan tegen vrij grote variaties die niet te verklaren waren uit de veranderingen die ik gedaan had. Dit zat me bepaald niet lekker, want als puntje bij paaltje komt zijn de logische resultaten die ik wel publiceerde niet automatisch betrouwbaar. 
Ik moest er dus achter komen hoe ik de metingen betrouwbaarder uit kon voeren. 

Wat zijn de belangrijkste oorzaken van afwijkingen?

De meeste vermogensmeters hebben maar een kleine foutmarge van ca. 2%. De temperatuur heeft enige invloed op de uitlezing omdat het materiaal van de rekstrookjes meer rekt bij hogere temperatuur bij dezelfde kracht. Dit wordt gecompenseerd door kalibratie en dat gebeurt bij de Power2Max automatisch zodra je 3 seconden niet trapt. Het lijkt me niet onmogelijk dat de kalibratie weleens niet klopt. Ik doe echter herhalingen, dus dezelfde test meerdere keren en dan zie je al gauw wanneer 1 van de herhalingen erg afwijkt. Die herhalingen zijn een belangrijk hulpmiddel, maar helaas duurt daardoor het testen vrij lang.
Dan zijn er nog hoogteverschillen en bochten die vermogen kunnen vreten, maar in het vlakke Groningen is dit gelukkig geen probleem. Ik heb een vlakke en rechte testbaan.

De meest voor de hand liggende oorzaak van afwijkingen, is het weer, met de windkracht en windrichting voorop. Dat weten we natuurlijk allemaal. Bij tegenwind moet er harder gewerkt worden dan bij wind mee. De relatief kleine vermogensveranderingen door aerodynamische truukjes vallen daarbij al gauw in het niet! 
Wind is zeer veranderlijk in de tijd. De herhalingen zorgen voor een lange testtijd.  Ik moet dus eigenlijk bij aanhoudende windstilte meten. Uh, de kans op windstilte gedurende enkele uren in Groningen is ongeveer net zo waarschijnlijk als dat het "peerd van ome Loeks" zich losrukt van zijn sokkel op het stationsplein en er vandoor draaft.

Zelfs op een vlakke weg en een zo constant mogelijke snelheid kunnen er al behoorlijke vermogens variaties zijn


De Oplossing?

Ik weet niet hoe het anderen vergaat, maar ik krijg vaak de beste ideeën tijdens het fietsen, als ik helemaal niet actief met het probleem bezig ben. Zo ook nu. Ik fietste onlangs met mijn vriend Ludwig een testrondje na een reparatie aan zijn Mango. We zijn ongeveer even sterk, dus zouden we met onze Mangos ook ongeveer even snel moeten zijn. 
Eureka! Vat je 'm? Als allebei de Mango's een vermogensmeter hebben en in dezelfde aerodynamische configuratie rijden, dan zullen beide ongeveer evenveel vermogen nodig hebben. De omstandigheden zijn vrijwel identiek als ze achter elkaar rijden. (niet al te dicht bij elkaar, want dan kunnen aerodynamische profielen elkaar beinvloeden). Windsnelheid, windrichting en temperatuur zijn gelijk.  Variaties zijn niet belangrijk meer want beide Mango's zijn aan dezelfde variaties onderhevig.

Dus: Laat je de Mango#1 onverandert, terwijl je de aerodynamische configuratie van #2 wel wijzigt en fiets je met beide Mango tegelijk en met dezelfde snelheid, dan krijg je zo veel betrouwbaarder metingen dan met slechts 1 Mango waarbij je de metingen na elkaar moet doen.

Het vergt wel wat meer organisatie, maar de uitvoering van de tests is niet moeilijker en je bent met zijn tweeen, zodat je zelfs sneller en gemakkelijker een extra stroomlijning op de Mango kunt plakken. Ik heb al een tweede Power2Max (1 in TransforMango en 1 in Twango).

De "kloon" om de tweede Mango te rijden is natuurlijk Ludwig. Niet dat beide rijders perse even sterk moeten zijn, maar het testen kan best vermoeiend zijn en dan is het wel handig als beide rijders even lang en even hard kunnen fietsen.



Sunday, June 15, 2014

Knutselen en trainen.

Keuze van de fiets is gevallen. 


Er bleek geen verschil in snelheid tussen TransforMango en Twango te zijn. Wat de doorslag heeft gegeven is dat ik met de 170mm cranks van Twango een beetje last van de knieen kreeg. Niet ernstig, maar toch.  TransforMango heeft 150mm cranks en toen ik daar een paar dagen weer in had gereden voelde ik de knieen al niet meer.

Het trainen verloopt voorspoedig. Ik heb mijn snelste gemiddelde op mijn trainingsronde weer wat opgekrikt en de kruissnelheid op de rechte einden ligt iets boven de 50km/h. Ook bij forse tegenwind is de Mango met de verlengde achterkant zeer snel.

Ik worstel bij de toenemende hoge kruissnelheden wel steeds meer met de bestuurbaarheid bij harde windvlagen. Als ik dan heen en weer geblazen word, kost me dat snelheid maar erger: ik heb meer ruimte nodig op rijbaan en fietspad. Ook Rudolf had deze ervaring. Bij alleen het onderste gedeelte gemonteerd was het lekker stabiel, maar met het bovenste gedeelte erbij werd het weer bedorven. Ik heb dus het bovenste gedeelte er weer af gehaald en ben maar eens wat gaan experimenteren met scherpere en kortere bovendelen, vrij naar het voorbeeld van de Milan. Heel simpel met wat flexibele dunne plastic platen. Wat knippen en plakken en je hebt zo iets gemaakt. Ik heb niet zo gauw last van valse schaamte. Wat mij betreft is het het voornaamste dat het werkt. Het mooier maken kan altijd nog, ik wil eerst weten wat de meest optimale vorm is. Ik had mazzel of ik heb er slag van, want direct bij de eerste poging had ik al een bovendeel die de Mango nog stabieler maakt bij zijwind.

Doorzichtig geknutsel. Ruw, maar effectief
Jammer van het mooie carbon bovendeel die Rudolf voor me gemaakt had, maar ja, als dit stukkie plastic beter werkt, dan blijft het. Deze oefening bracht me op nog een ander idee. Als ik het bovenste deel nog wat langer maak, bijvoorbeeld ter lengte van het achterste punt van de Mango, dan kan wellicht het onderste zwarte staartgedeelte vervallen zonder de goede zijwind stabiliteit te verliezen. Daarmee zou de Mango z'n originele compactheid behouden en dat is zeker een poging waard.

Maar goed, dat idee onderzoeken is iets voor morgen. Letterlijk morgen, want een iets langer bovendeel heb ik vandaag op de Mango geplakt en deze keer wat netter. Toen ik het resultaat zag, viel me op dat het erg lijkt op de staart van het 4-wiel concept van Allert Jacobs die op zijn beurt weer afgeleid is van de 4-wieler van Miles Kingsbury die er tijdens ROAM2011 mee reed. In Allert's blog merkt hij op dat het met zo'n staartpunt het mogelijk is om de velomobiel stabiel op de staart te zetten. Een grappig idee, die wellicht het bezwaar kan wegnemen dat een velomobiel vrij veel plaats inneemt. In een lift meenemen zal wel niet gaan, want 2.45m hoogte lijkt me wat veel.

Andere be-spiegelingen.


De plaatsing van de spiegels op de body is goed voor overzicht, maar ik krijg tijdens het fietsen nog wel eens een helder idee. Zoals, wat als ik de spiegels nu eens op de racekap plaats in plaats van op de body. Het zou iets aerodynamischer zijn en tijdens een wedstrijd heb ik ze direct onder handbereik om ze in te klappen. Ik heb ze namelijk aleen nodig om te zien of ik een directe tegenstander heb om rekening mee te houden en zelfs dan is 1 spiegel al genoeg daarvoor. Ik heb ze niet met boutjes vastgezet, maar met Dual Lock, een soort van velcro maar dan veel stugger. Zodoende kan ik de spiegels eventueel weer op de body zetten, zonder te hoeven sleutelen.



Spiegel normaal
Spiegel ingeklapt

Monday, June 2, 2014

Trainingsrit

Een paar maanden geleden zei ik tegen een vriend dat ik met de uurs race van Cycle Vision meer dan 50km/h gemiddeld wilde halen en 46km/u in de 3uurs. Dat leek hem nogal ambitieus maar mijn laatste trainingsrondje laat zien dat ik meer dan 250Watt duurvermogen heb en dat de TransforMango met aerotweaks daarbij inderdaad ongeveer 50km/h snel is. http://ridewithgps.com/trips/2756787
aan het eind van de trainingsrit nog even een schepje er bovenop

Met de wedstrijd adrenaline erbij, het verwijderen van de spiegels en beter rollende banden dan de Kojaks, zou ik het doel moeten kunnen halen. Ik twijfel nog tussen de brede Shredda en de smalle Ultremo. Beide rollen zeer goed weet ik uit ervaring, de Shredda wellicht iets beter op ruw asfalt terwijl de Ultremo enig aerodynamisch voordeel biedt. Ik zou dus graag weten hoe ruw het asfalt is van de racebaan in Venray.

Verder is het de vraag welke van mijn 2 Mango's het snelste is. Om dat uit te vinden ga ik afwisselend Twango en TransforMango rijden. Ze lijken wat dat betreft niet veel van elkaar te verschillen. Twango heeft de stijfste aandrijflijn en is het lichtste, maar TransforMango heeft een stijvere en vlakkere onderkant. Het custom carbon frame voorin is helaas niet erg stijf, door de matige bevestiging ervan op de brug. Dat kan ik wellicht nog verbeteren zodat de verliezen bij accelereren kleiner worden. Ik kan nu de voorderailleur in TransforMango heen en weer zien bewegen als ik erg hard trap, dat is bij de Twango helemaal niet het geval door de verstijving van het originele alu voorframe.

Na 2 jaar magere resultaten door mijn achilles blessure is mijn conditie weer op mijn vertrouwde niveau. Misschien zelfs nog wel beter dan ooit tevoren want ik train voor lange afstanden vanwege GBSR2014 (Pittige 3weekse velomobiel tour met 20 velomobilisten rond de Oostzee). Na ROAM 2011 was ik behoorlijk aan het eind van mijn latijn omdat ik onderschatte hoe uitputtend vrijwel elke dag 200km rijden is en ik me niet goed genoeg had voorbereid. Dit jaar heb ik in 5 maanden al 9500km gefietst en dat werpt zijn vruchten af. Ik kan heel lang een vrij hoge kruissnelheid aanhouden en herstel snel na een lange rit.
De komende weken wil ik vaker intervals doen. Dat heb ik nog amper gedaan omdat ik me vooral op GBSR2014 richt. De intensere ritten mogen niet ten koste gaan van het kilometers maken, dus hou ik het aantal intervaltrainingen beperkt.