Bodensee-Rheinfelden (Basel)

De terugreis wordt gedrieen aanvaard. Maar eerst nog met z'n vieren want Werner begeleid ons nog tot aan de Zwitserse grens. Dat bruggetje over en dan ben je in Zwitserland. Zo simpel is het dankzij Schengen en da's maar goed ook want we gaan nog verscheidene keren over de Duits-Zwitserse grens. Jean-Jaques rijdt met een rode Leiba X-Stream en Bert met een Mango+. Beide vol beladen met kampeerspullen. Voorlopig hoeft er nog niet veel geklommen te worden zo langs de Rijn, dus dan maakt het nog niet veel uit. We krijgen wel al vroeg met regen te maken en die houdt pas tegen de avond weer op. Jean-Jaques lijkt steeds langzamer te gaan, hij heeft een langzaam leeg lopende Kojak.

Zo kan het ook.

Jean-Jeaques moet in de stromende regen de band wisselen terwijl ik droog onder de toerkap wacht. Tja, als ik een lek heb dan is het omgekeerd, dus geen medelijden van mijn kant. Ik krijg even een schok te verwerken als hij iets uit zijn grote Leiba pakt dat lijkt op een zware hydraulische potkrik. Nee toch! Ik moet denken aan Theo van G. die tijdens een Giessen tocht doodleuk een pomp met gietijzeren voet bleek mee te voeren. Ik zit al een donderspeech voor te bereiden maarreh, het blijkt een pomp te zijn die je met de voet bedient. De pomp blijkt evenwel ook als krik dienst te doen, wat grappig!

Minder grappig is het even later wanneer Jean-Jeaques een tunnel induikt waar toch duidelijk een bord "verboden voor fietsers" boven hangt. Bert en ik nemen toch maar een alternatieve route en we zien hem niet meer. Ik krijg een paar dagen later wel een mailtje van een vriend van hem die Duits kan schrijven. Hij is moe maar zonder verdere problemen thuis gekomen.

Laat in de middag wordt het eindelijk droog. Ik bel en sms even heen en weer met onze gastheer Andrew die in Rheinfelden bij Basel woont om hem voor te bereiden dat ik nog een gast meeneem die ook liever in een droog bed kruipt dan te gaan kamperen. Die gast was echter bijna in het ziekenhuis belandt! Met mijn smartphone in de hand sta ik even stil terwijl Bert een weg oversteekt. Ik hoor een knal en kijk op. Ik zie Bert opeens een haakse draai maken. He, denk ik, hoe kan dat nou? Achterwiel geblokkeerd, is het enige wat ik zo kan bedenken en ik leg de telefoon op met de woorden "ik moet even kijken wat er met Bert aan de hand is".
Bert vertelt me dat hij zojuist is aangereden! Er kwam een auto aanracen en Bert die daar voorrang diende te verlenen had niet eens de gelegenheid daartoe omdat de man wel 70km/h reed in een 30km/h zone. Dat geloof ik meteen, want ondanks dat ik Bert de draai heb zien maken, heb ik de auto niet gezien. Bovendien vertelt Bert nooit onzin.... Gelukkig is Bert ok en gezien de klap valt de schade aan de Mango eigenlijk mee. De lamp staat scheef, maar werkt nog en er zitten een paar kraken in de neus.

Bert's Mango na de aanrijding.

Bert vertelt verder dat de man even verderop wel uitgestapt is en achterom keek naar Bert, vervolgens zijn eigen auto inspecteerde.... en verder reed. Wat!? 

Hij was jammer genoeg te ver weg om zijn kenteken te kunnen zien. Bert, nuchter als ie is, laat zich niet uit het veld slaan. We gaan verder, en komen voorspoedig aan in Rheinfelden.

Andrew en Sigrid hebben een indrukwekkende woning die van voor tot achter doordacht is. Zwitserse precisie. Laden en deuren lopen licht en als je maar een duwtje geeft gaan ze automatisch helemaal dicht. Onze ogen gaan ook automatisch dicht. We slapen als rozen....