Cycle Vision 2014 Deel 2

Voorbereiding 3-uurs race

Na het goede resultaat in de uurs race gaat mijn aandacht al snel uit naar de 3-uurs op zondag. Een uur voluit kan ik vrij snel van herstellen, maar dan moet ik niet tot diep in de nacht doorgaan. Daarom al heel vroeg naar bed. In de tent naast me wordt er druk gepraat en daarom duurt het lang voordat ik de slaap kan vatten. 's Nachts begint het te regenen en daar wordt ik wakker van. Ik maak me er niet druk om want ik voel me niet moe en de nacht is lang genoeg om voldoende slaap te kunnen pakken.

's Morgens regent het niet meer en er komt een aarzelend zonnetje door. Ik dep de Mango helemaal af. Even controleren of alle aero stripjes er nog netjes op zitten en dan lekker ontbijten in de kantine van Raceway Venray. Honger heb ik wel en ik bunker wat meer dan normaal. 

De waterzak van 2 liter maak ik helemaal vol en ook een extra bidon belandt in de Mango. Gewoon water, want sportdranken vallen bij mij vaak slecht in de maag en dat risiko neem ik niet. Natuurlijk vind ook de plantenspuit een plekje waarmee ik af en toe mijn hoofd een frisse douche kan geven. Voedsel neem ik niet mee want gedurende de vele km die ik afgelopen jaar heb gefietst heb ik me geconditioneerd om minder vaak te eten. Daarom kan ik volgens mij prima op endurance tempo rijden zonder te eten. 

De 3-uurs race

Detlef van het Velomobil forum vraagt me hoe ver ik denk te komen vandaag. Overmoedig zeg ik: 150km, daar ga ik voor. Hij is trouwens niet de enige die nieuwsgierig is. Ik heb gisteren nogal de aandacht getrokken :-)

Er zijn nu wat wisselingen bij mijn meest naast concurrenten. Peter de Rond, Benny de Weerd en Dirk Drost zijn er nu niet bij, maar aartsrivaal Xander (ook uit Groningen) juist weer wel. De ijzersterk rijdende Peter Coppens doet beide races mee en ook Ulrik Poluda in een Evo KS zal ongetwijfeld vaak in de buurt te vinden zijn.  

In het begin neem ik weer ruim de tijd om een lekker tempo te vinden en dat blijkt vooreerst rond de 48km/uur te liggen met 210Watt. Dat komt perfect overeen met wat ik in de langere trainingen rondtrapte. Het ligt nog ruim onder mijn doeltempo, maar de race duurt 3 uur en de temperatuur wordt geleidelijk hoger in de loop van de ochtend. Dat betekent minder rolweerstand waardoor ik bij hetzelfde vermogen vanzelf steeds wat harder zal gaan. Dat klopt achteraf inderdaad vrij aardig http://ridewithgps.com/trips/2922144 

De luchthapper met slang houdt me goed koel. Het vizier van de SinnerBikes race- cq tourkap houd ik dan ook dicht. De zijgaten heb ik niet afgesloten omdat (anders dan een open vizier) ze geen snelheid kosten. Ze zijn zelfs nodig voor afvoer van de grote hoeveelheid binnenkomende lucht vanaf luchthapper en voetengat. Ja, ook het voetengat heb ik open gelaten, omdat ik nog nooit een verschil heb kunnen meten in vermogensbehoefte met een dicht voetengat. 

Ik hoef eigenlijk maar weinig gebruik te maken van de plantenspuit douche, maar lekker is dat wel hoor. Al met al vermoed ik dat ik het heel wat koeler zal hebben dan veel van de andere gesloten velomobielen.

Nu kan ik in mijn eentje saai de 3 uur vol maken, maar ik heb echt zin in strijd vandaag. De gelegenheid dient zich na 34 minuten aan wanneer een treintje met slechts 2 Quests passeert met Peter Coppens voorop en G van den Berg er vlak achter. Zij hebben 1 ronde voorsprong op me. Ik zet aan en met 53km/uur duurt het niet lang of ik kan bij ze aanpikken.

http://youtu.be/9Cqn5kWhUyE?t=4m48s bijvoorbeeld komen we langs denderen

 Gezamenlijk passeren we even later Ulrik Poluda in een EvoKS. Die schrikt er nogal van, versnelt flink en gaat ons weer voorbij, maar later pakken we 'm weer en moet hij ons laten gaan. Dat is 1 plek winst! We denderen nog een hele poos door met een 49km/uur totdat de witte Quest voor me een gat laat vallen tussen hem en Peter. Welk wiel zal ik nu kiezen? Ik denk aan de EvoKS die natuurlijk er weer bij zal proberen te komen en besluit dat dit niet het moment is om te verslappen. Ik ga dus op jacht naar de super constant rijdende Peter en slaag erin om bij 'm aan te pikken. Na 90 minuten in de wedstrijd heb ik de ronde achterstand die ik op de witte Quest had terug gepakt, dus ben ik weer een plaatsje opgeschoven! Lange tijd heb ik het idee dat ik dit tempo prima de volle drie uur kan volhouden. Helaas, na twee uur merk ik dat mijn maag schreeuwt om iets te bikken. Had ik nu toch maar wat banaantjes of koekjes mee genomen! Peter lijkt alleen maar harder te gaan en ik moet lossen. 

Na nog een tijdje moet ik een tandje terugschakelen en geleidelijk loopt de snelheid steeds verder terug. Zal de EvoKS me dan toch nog terug pakken? Ik heb geen spiegeltje, dus ik kan het niet gemakkelijk na gaan. Ik kijk verschillende keren door mijn zijgaten links en rechts schuin naar achteren en kom tot de conclusie dat er niemand achter me zit. Het laatste kwartier rij ik als een zombie uit. Rijders die ik lange tijd met groot snelheidsverschil heb ingehaald halen mij in. Meer dan 39km/uur haal ik niet meer. Verlangend kijk ik elke keer naar de klok als ik langs de finishlijn kom. Dat schiet maar niet op. Verlos me toch uit mijn lijden!

Eindelijk, eindelijk, 

ik heb het gehaald en bovendien niet op het laatste moment ingehaald door een directe tegenstander! Dat was wel heel nipt zie ik later, want Ulrik had maar tientallen meters achterstand!

Ik ben helemaal aan het eind van mijn latijn, maar inwendig juich ik! Met veel moeite door de protesterende spieren worstel ik me uit de Mango. Deze wordt de steile helling naar de uitgang op geduwd door Theo en een behulpzame knappe jongedame grijpt mij zelfs onder de schouders!? Ik laat me dit natuurlijk graag welgevallen, maar ik kon nog best zelf lopen hoor ;-)

Ik brand natuurlijk van nieuwsgierigheid naar de uitslag, maar ik moet echt eerst even zitten en mijn voorraadtas, die ik in de kantine had neer gezet, plunderen. Suikers moet ik hebben, een quick fix! De cola biedt zich aan en een hele liter gaat in 1 lange teug door mijn keel. Supersnel werkzaam hoor die suikers. Ik eet daarna nog wat banaantjes en koekies en dan fluks naar de uitslagen die aangeplakt zijn op een raam De uitslag: een 8e plek!!! https://wedstrijden.ligfiets.net/agenda/race.php?id=502  Officieel 47km/uur (officieus 48,1km/uur volgens mijn gps) gemiddeld ondanks de enorme inzinking. Halleluja, wat een mooi weekeinde. 

De terugreis

Ik moest door een wat ongelukkige planning van me de volgende dag om 14 uur al weer in Groningen zijn, dus ik heb mijn boeltje ingepakt en de 265km naar Groningen (nota bene een iets langere route door Duitsland) gefietst en kwam 3.30 in de morgen thuis. Zo kon ik toch nog redelijk lang slapen. 33km/uur kruissnelheid is een sukkeltempo vergeleken bij de wedstrijd, maar dit kostte me veel minder energie en het gaat me dan ook vrij gemakkelijk af. http://ridewithgps.com/trips/2922143

Mythbusting

Ik lees op het Duitse velomobil forum dat Harry erg fit is en zijn Mango behoorlijk gepimpt heeft. Dat klopt. Ik ben goed getraind en kom in de buurt van het niveau van ruim 10 jaar geleden. Toen had ik in een test, 280Watt duurvermogen, nu moet ik het met 260Watt doen. Maar toen haalde ik toch niet meer dan 50km in het uur met destijds een Quest op de RDW baan in Lelystad, tegenover 51,5km/h met de Mango op deze, volgens velen langzamere baan. 

Het pimpen van de Mango is dus erg goed gelukt. Daar heb ik dan ook heel wat tijd aan besteed (sommige dingen pakken goed uit, andere juist helemaal verkeerd)  en daarbij veel gehad aan de tips en overleg via e-mail met de zweefvlieger en autodidact Detlef en begaafde knutselaar Rudolf Kooistra. Rudolf heeft bovendien de "eendenstaart" en de luchthapper voor me gemaakt. De strips aan de voorste wielkasten, de kortere maar nog steeds comfortabele veerweg met elastomeren (waardoor de Mango 2,5cm minder hoog is) waren verder van wezenlijk belang. De Shredda banden blijken niet erg gevoelig voor het slechte asfalt op deze baan, maar ook op goed asfalt ben ik met deze praktische en zeer bruikbare banden heel snel. 

Heb ik nu een Quest gemaakt, het wiel opnieuw uitgevonden, zoals weleens schampertjes gesuggereerd is? Natuurlijk niet. De wielkasten van de Quest zijn immers gesloten. Dat is niet alleen heel onhandig bij reparaties en onderhoud maar vooral staan de voorste wielen (te) dicht bij elkaar en de stuuruitslag is zo beperkt dat je vaak op de verkeerde weghelft beland na een bocht. Natuurlijk, daar valt mee te leven als je daarmee een hele snelle stroomlijn hebt, maar tegenwoordig weten we dat open wielkasten niet perse heel nadelig zijn voor de stroomlijn.

Heb ik nu een pure race velomobiel gemaakt? Ook al niet. In bijna dezelfde configuratie als in de races rij ik gewoon naar het werk. De aanpassingen beperken me niet in onderhoudsvriendelijkheid, comfort en wendbaarheid. De Mango is nu wel iets langer, maar voor mij is dat geen probleem.

Tenslotte wil ik heel, heel graag opmerken dat de tussenas die zogenaamd "inefficient" (sic) zou zijn, nu juist het meest favoriete onderdeel is van mij. Wat was het gisteren toch super eenvoudig om mijn race verzet aan te passen naar een tourverzet voor GBSR2014 In minder dan 10 minuten heb ik het tandwiel op de tussenas verwisseld van 30tands maar de standaard 26tands! Het functioneert ook beter dan 1 hele lange ketting zoals je bij veel velomobielen ziet, met de derailleur bij de achteras op een moeilijk bereikbare plek en daardoor onmogelijk op het oog af te stellen. De derailleur kabel is zeer lang, ondervind meer weerstand en dat is niet bevorderlijk voor de schakel nauwkeurigheid en de levensduur van de kabel. De derailleur beweegt heftig op en neer bij slecht wegdek wat soms ongewenst schakelen veroorzaakt.
Met een tussenas heb je kortere kettingen die niet heftig op en neer klapperen, een normale lengte derailleurkabel, goede bereikbaarheid van de derailleur via het instapgat, de derailleur klappert niet op en neer.
Efficientie.... moet ik het nog schrijven? 51,5km/uur in de uurs race en 47km/uur in de 3 uurs race met gewoon een standaard tussenas. Ik heb geen afdichtingen uit lagers gehaald ofzo want ik wil de levensduur van onderdelen niet verkorten.
Kortom, geef mij maar een tussenas.

Met al deze nieuwe kennis gaat het Mango team zeker wat doen..... Maar dan wel onder een andere fabrieks naam. Wat deze laatste woorden betekenen, daar horen jullie zeer binnenkort meer over.