ROAMango gereedmaken voor Spezi.

Dit weekeinde vind de Spezi plaats http://www.spezialradmesse.de/ De jaarlijkse beurs in Germersheim met alleen maar bijzondere fietsen. Sinner staat er ook al vele jaren bij met de Comfort en de Mango. Dus er is werk aan de winkel voor mij, maar tussendoor is er af en toe gelegenheid om even wat rond te lopen, een fiets wat beter te bekijken, foto's nemen en natuurlijk een praatje te maken. Dit is een van de weinige gelegenheden om mensen te treffen die ik alleen online via het Duitse Velomobil en Liegerad forum ken.
Vorig jaar ben ik fietsend heen en weer geweest met ROAMango, dwars door de heuvels van Sauerland en Taunus. Bijzonder mooie tocht, maar ook erg zwaar. Het was een van de oorzaken van mijn achilles problemen. Die zijn zo goed als voorbij, maar het zou dom zijn om ze nu weer zwaar te belasten.

Spezi 2012: Ergens in het Taunusgebergte na een inspannende klim.

Dit jaar pak ik het daarom anders aan: ik fiets alleen de terugweg, grotendeels door rivierdalen en met e-ondersteuning. De Sunstar e-motor is inmiddels ingebouwd en nu de NuVinci naaf handgeschakeld is draait dat prima. Het is natuurlijk een domper dat ik de Harmony automatische schakeling niet kan gebruiken zolang de problemen daarmee niet verholpen zijn. Ik moet nu zelf nadenken en anticiperen bij het schakelen, maar na drie toerritjes was ik er al helemaal aan gewend. Het is heel eenvoudig om zelf de cadans constant te houden door de draaishifter te verdraaien zodra je cadans te hoog wordt. Dat wordt al snel een tweede natuur. Het weer hernieuwd beginnen te trappen na een bocht leek in het begin een complete gok, maar de truuk is om langzaam te trappen en onderwijl de shifter te verdraaien totdat ik weerstand begin te voelen. Dat is binnen een seconde gebeurt en dan kan ik weer normaal rondtrappen.

Er waren nog wat andere aanpassingen die ik graag uitgevoerd wilde hebben en daar heb ik de afgelopen vrije dagen aan besteed. Mijn ROAMango zal ergens in de buurt van de ingang van Hal 1 komen te staan, dus die moest opgekuisd worden. Ik had nog twee zelfklevende camerasteunen op de body zitten die ik tijdens ROAM heb gebruikt, maar inmiddels heb ik een betere camera. De zelfklevende laag van de camerasteunen blijkt zeer taai te zijn. Iemand had een goede tip voor me: met een vislijn eronderdoor snijden. Die had ik niet paraat, maar met een binnenkabel bleek het ook te lukken. Daarna modder eraf, hardnekkige vlekken met remreiniger te lijf, hier en daar wat polijsten, afnemen met water en na drogen in de was zetten.

GPS-STEUN

Ik ga er vanuit dat ik de toerkap gebruik bij de rit naar huis. De kap is altijd klaar voor gebruik, maar met alle carbon van de body en toerkap samen heeft mijn GPS een slechte ontvangst. Die GPS zal ik echt hard nodig hebben in onbekend gebied. Na enig experimenteren blijkt er bovenin de toerkap wel goede ontvangst te zijn. Dat is niet eens zo'n gekke plek, want dat is mooi dicht bij mijn ogen, bedenk ik. Dus een houder moet gefabriceerd worden.
Met een stukje rond kunststof en wat paddestoel klittenband krijg ik een goede bevestiging. Iets naar voren zit ook een stukje van dat klittenband, maar die plek was te ver weg achteraf.
Nu blijft er toch nog een probleempje over merkte ik vanmiddag, want bij een bepaalde lichtinval zie ik hinderlijke reflecties in het scherm. Wat dat betreft is de Edge duidelijk slechter dan mijn oude 60CX.

De houder voor de Edge800

Nu met de GPS in de houder.

Ik kan mijn fietsshirt zien in het beeldscherm, ugh!

Op dit moment weet ik niet of een iets andere plek dit probleem kan verhelpen. Misschien neem ik mijn  60CX maar mee aan een koord rond mijn nek. Ik moet het scherm echt dicht bij mijn ogen kunnen houden....

DE STOEL
Dan was er nog de zitting. Tijdens ROAM merkte ik dat de gaten in de stoel niet alleen frisse lucht, maar ook olie van de ketting doorliet. Door de hitte tijdens ROAM was de olie zeer dun. Ik heb toen eerst een shirt erover gelegd en thuis heb ik een stuk van een rood yoga matje erop geplakt. Dat voldoet wel, maar rood op zwart was mij uiteindelijk een doorn in het oog. Het rode matje moest er maar weer af, besloot ik. Met een stukje vlakke glasvezelplaat met wat zwarte schuim erop geplakt was het al snel weer toonbaarder. Als je een band kunt plakken lukt het ook met een lekke stoel, kuch.

Vastgekit met zwarte MS polymeer kit

TOERKAP

Nu weet ik van eerdere Spezi's dat het in Zuid-Duitsland om deze tijd van het jaar al behoorlijk warm kan worden. Zolang ik een redelijk tempo heb en ik mijn verkoelende plantenspuit bij me heb vrees ik geen hitteflauwte, maar bij een langere klim kan het wel heel erg fijn zijn om de kap even af te kunnen zetten. De toerkap kan prima op de neus. Ik heb al vaker de kap op de neus gehad, vastgezet met duct tape, maar dat is natuurlijk te omslachtig. Ik wil het eens gaan proberen met die sterke kleine magneten die ik al een poosje in voorraad heb liggen. Maar helemaal vertrouwen heb ik daar nog niet in, dus in aanvulling daarop ga ik de voorste klittenband van de toerkap voorzien van klitten op de achterzijde en met twee strookjes harde klittenband op de body kan deze dan vastgezet. Weer wat minder fraai zo in het zicht, maar het is een fail-safe. Als ik het vastzetten met magneten eenmaal heb vervolmaakt, kan de klittenband er hopelijk weer af.

Magneet, gekit met MS-polymeer en voor een nachtje vast geklemd.

Dit is niet mijn eerste poging om met magneten te werken, maar ik liep eerder vast op het niet goed vast kunnen zetten van de magneten aan de toerkap. Door de goede ervaring van het voorzien van de fietsschoenen van een verhoogde zool met het rubberachtige zwarte MS-polymeer kit, ga ik het ook maar in dit geval toepassen. De magneten heb ik wel een beetje opgeruwd met schuurpapier voor een betere hechting.

De magneet moet nog afgedekt worden met bijvoorbeeld wat duct tape om beschadiging van de gelcoat te voorkomen. Er is namelijk altijd wel wat beweging mogelijk bij magnetisme en het gladde duct tape kan daar goed werk verrichten, dunkt me zo.

NAVIGATIE

De Mango is er klaar voor, maar voor aangenaam en vlot fietsen is gemakkelijk navigeren ook van groot belang.

Van de eerste dag heb ik inmiddels een route gemaakt van Germersheim naar Boppard aan de Rijn. Bij het plannen van routes voor de EuroTour had ik al ervaring opgebouwd met RideWithGPS Dat is weliswaar niet gratis, maar wel de allerbeste online navigatie-tool die ik ken. Aangezien de Garmin software voor Mac wel nooit wat zal worden, heb ik er wel een paar centen voor over. Bij het plannen van de route vanaf Germersheim zag ik dat onder inhet scherm het hoogteprofiel automatisch werd aangemaakt en dat ook de stijgingspercentages konden worden aangevinkt. Wauw, dat is handig. Toen ik mijn route halfweg klaar had, zag ik een keer 15% daling verschijnen. Dan moet ik remmen, doodzonde! Na een beetje aanpassen van de route door simpel slepen met de cursor kon ik een veel geleidelijker afdaling vinden. Het scheelt echt een slok op een borrel als je extremen bij het klimmen en dalen zoveel mogelijk uit kunt sluiten. Dat kan het verschil zijn tussen 5 km angstzweet op het voorhoofd met een doodsgrip op het stuur en 15 km lang lekker om je heen kijken terwijl je met een flinke gang naar beneden stuift.

Nu heb ik bij het klimmen natuurlijk veel gemak van de ondersteuning van de electromotor maar die moet ik niet gedachtenloos aanspreken: als ik de motor veel harder laat werken dan raakt de accu heel snel leeg. Een lager benodigd vermogen is nodig voor een groot km-bereik en daartoe moet ik de totale last goed verdelen over mijn eigen vermogen en dat van de motor. Dus niet de motor op de hoogste stand en met 2 vingers in de neus naar boven jakkeren, want dan ben ik bij de laatste klimmetjes op mezelf aangewezen en ligt de tong al snel op het stuur.

 De uiteindelijke route voor de eerste dag ziet er zo uit: http://ridewithgps.com/routes/2392121 Onderaan staan de hoogtemeters (ele) Als je rechtsonder "grade" aanvinkt, komen de stijgings- en dalings-percentages te voorschijn.  Na 100km is er een geleidelijke afdaling. In mijn eerste versie van de route was die afdaling echter veel abrupter. De tijd dat ik snelle afdalingen leuk vond ben ik toch wel een beetje ontgroeid. Ik heb het gevoel dat ik mijn geluk in deze ruimschoots heb opgebruikt en daardoor voel ik me boven de 70km/uur niet meer op mijn gemak.