Knutselen aan toerkap en schoenplaatjes radicaal verplaatsen.

DE TOERKAP

Het geklooi met de Harmony is op het moment een beetje deprimerend, maar ik heb diverse knutsel projecten die beter uit pakken.
Laten we eens beginnen met de Sinner tourkap. Mijn eerste is in de VS gebleven na ROAM want een van de Amerikaanse rijders heeft hem gekocht. Een paar maanden later had ik al weer een nieuwe, je gaat het comfort direct missen, wat? Net als veel andere rijders ben ik er super tevreden mee, maar er valt natuurlijk altijd wat te tweaken. Een van de eerste zaken die ik tegen kwam was het zakken van het vizier op slecht wegdek. De wrijving van het rubbertje was niet altijd afdoende en zwaarder afstellen om meer wrijving te krijgen had al snel tot gevolg dat het vizier niet helemaal dicht wilde/ wat terug veerde. Mijn oplossing was/is twee witte kunststof ringen, een aan de binnenkant en een aan de buitenkant van het vizier. De boutjes kun je dan behoorlijk vast draaien voor voldoende wrijving. Het vizier zakt niet meer en sluit toch goed. Het is me gebleken dat je het vizier snel moet kunnen verstellen en dat deze ook op z'n plek blijft bij slecht wegdek. Als ik eenmaal de perfekte stand hebt gevonden voor voldoende rijwind koeling bij warmer weer, dan wil ik niet telkens het vizier omhoog hoeven te drukken omdat ie zakt bij elke hobbel. Zeker op mijn woon-werk route moet ik toch wel regelmatig het vizier verstellen bij warmer en/of vochtig weer, want de snelheid varieert nogal en er is een stop bij een verkeerslicht waar  ik het vizier doorgaans open zet om beslaan te voorkomen. Deze oplossing maakt snel en nauwkeurig verstellen mogelijk.

Mijn tourkap na 18 maanden trouwe dienst. Bij het draaipunt zijn het boutje en de witte kunststof ringen zichtbaar.

Mijn kollega die de tourkappen afmonteert heeft een hybride variant bedacht: aan de ene kant een rubber ring, aan de andere kant een van kunststof. Ik heb alle respekt voor de materialenkennis van mijn gewaardeerde kollega, maar na 16 maanden toerkap-ervaring durf ik wel te stellen dat hij het deze keer echt mis heeft. De twee kunststof ringen houden vrijwel dezelfde wrijving bij regen en droogte en ik hoef maar af en toe de boutjes wat vaster te draaien. Ik heb de boutjes wel voorzien van twee kontramoeren, omdat ik merkte dat het zelfborgende moertje na verloop van tijd niet meer goed borgt en dan blijf je aan het nastellen. Op het internet zag ik verschillende andere (deel-)oplossingen, maar de mijne vind ik het meest simpel, elegant en gewoon afdoende.

Een ander punt waar ik niet helemaal gelijk over denk met mijn kollega is de afwerking van de randen.  In het begin deden we dat met schuim, mar dat bleek flink te gaan piepen bij regen. Nu hebben we een afwerkrand waar een vrij dikke rubber stootrand aan zit. Dat ziet er netjes uit en het is stil.
Ik reed tot voor kort nog met schuim, het gepiep bij regen voor lief nemend. Ik vind de nieuwe afwerkrand weliswaar netjes, maar wel wat zwaar en de kap ligt wat hoog in de rand.
Nu wist ik van de kappen die we aan Strada rijders leveren dat zachte klittenband ook stil is als het nat wordt. (de ruimte tussen hoed en kap bij de Strada is zo klein dat daar alleen het dunne klittenband tussen past). Waarom niet de gehele rand rondom in klittenband uitvoeren?
Nou dat werd me snel duidelijk. Klittenband wil namelijk absoluut de bocht niet om zonder dat er vouwen ontstaan. Het resultaat is dan ook niet echt mooi geworden aan de binnenkant, maar aan de buitenkant zie je dat toch niet. Ik had achteraf beter niet geprobeerd om om de bocht te plakken en gewoon rechte stukken klittenband op geplakt. Wat dan aan de buitenkant oversteekt kan er gemakkelijk af geknipt worden. Dat afknippen moest ik nu ook doen, want het bleek onmogelijk de rand netjes te volgen.

Breed zacht klittenband langs de rand. Hier en daar zitten vouwen. Dit kan mooier...

De toerkap ligt netjes aan. (welpie ziet het niet, maar die kijkt dan ook de verkeerd kant op)

Uiteraard heb ik na de aanpassing de kap gewogen en met 976gram blijf ik nog steeds onder de kilo! Lekker licht en net zo praktisch als de dikkere afwerkrand.

DE SCHOENEN.

Een klusje die ik vanavond heb afgerond, maar nog nader getest moet worden is het verplaatsen van de schoenplaatjes naar het midden van de voet. De directe aanleiding was het feit dat ik de avond tevoren naar huis reed met een Mango die niet van mezelf is en waar spd pedalen in zaten. Ik heb Speedplay plaatjes onder mijn schoenen. Ik had geen zin om schoenen danwel pedalen te wisselen want het was laat geworden door mijn geworstel met de Harmony. Ik kon dus niet vastklikken en het was hoogst oncomfortabel om de niet compatibel systemen op elkaar te laten wringen, dus zette ik het midden van de schoen op het pedaal. Hoewel ik natuurlijk liever vast was geklikt, viel me op dat dit aangenaam pedaleren is voor mijn achillespees, die weliswaar goed vooruit gaat maar vooralsnog gevoelig blijft.

Helemaal nieuw is dit niet voor me. De eerste die mij attendeerde op een alternatieve positie van de schoenplaatjes was Bert Hoge. Het kwam me toen al logisch voor dat dit net zo effectief trappen is als de normale positie onder de bal van de voet en het is minder belastend voor de kuitspieren. De kuitspieren doen namelijk niets anders dan je voet recht houden. De houdkracht die ze noodgedwongen moeten uitoefenen levert geen vermogen op de wielen. Hooguit tijdens een sprint kunnen ze wat toevoegen en aangezien ik sprintwedstrijden doorgaans mijd vind ik het geen bezwaar daarop te moeten inleveren. Zolang ik op de lange tochten maar evenveel duurvermogen kan leveren is het mij wel goed.
 Ik heb destijds een poging gedaan om een paar oude schoenen te converteren. Gewoon om de theorie aan de tand te voelen. De bevestiging van de plaatjes kreeg ik jammer genoeg niet sterk genoeg. Ik heb het opgegeven en de plaatjes zover mogelijk richting hak gezet als de standaard sleufgaten toelieten. Ik merkte dat de kuitspieren het inderdaad gemakkelijker kregen. Ik heb het er destijds bij gelaten, maar de ervaring van gisteravond bracht het weer terug in herinnering. Minder belasting van de achillespees is een hele goede motivatie! Ik heb dus mijn meest afgetrapte schoenen tevoorschijn getrokken en met de elektrische vijl, boormachine en wat langere boutjes dan standaard had ik deze keer meer succes.

Met de elektrische vijl is materiaal weg gehaald om ruimte te maken voor het schoenplaatje.
De Shimano toer/race schoen blijkt zich prima te lenen voor deze conversie.

De sleufgaten geven de oude positie aan van de schoenplaatjes.
De nieuwe positie is ongeveer in het midden van de voet.

 Een degelijke bevestiging is tot stand gebracht. Ik moet nog de afstand stoel naar trapas een beetje aanpassen om mijn been niet te overstrekken en te voorkomen dat mijn voeten de top raken. Daarna kan ik weer eens gaan testen, een van mijn favoriete bezigheden :-)

Jammer genoeg gaat het lopen nu een stuk lastiger. Als dit werkelijk goed bevalt dan moet ik maar eens naar de schoenmaker om de zool hier en daar te verhogen. Ik heb expres eerst spd plaatjes gemonteerd omdat die veel minder snel slijten dan mijn vertrouwde Speedplay Frog plaatjes.

Schoenplaatje steekt uit. Dat loopt niet zo fijn.