Knutselen en trainen.

Keuze van de fiets is gevallen. 

Er bleek geen verschil in snelheid tussen TransforMango en Twango te zijn. Wat de doorslag heeft gegeven is dat ik met de 170mm cranks van Twango een beetje last van de knieen kreeg. Niet ernstig, maar toch.  TransforMango heeft 150mm cranks en toen ik daar een paar dagen weer in had gereden voelde ik de knieen al niet meer.

Het trainen verloopt voorspoedig. Ik heb mijn snelste gemiddelde op mijn trainingsronde weer wat opgekrikt en de kruissnelheid op de rechte einden ligt iets boven de 50km/h. Ook bij forse tegenwind is de Mango met de verlengde achterkant zeer snel.

Ik worstel bij de toenemende hoge kruissnelheden wel steeds meer met de bestuurbaarheid bij harde windvlagen. Als ik dan heen en weer geblazen word, kost me dat snelheid maar erger: ik heb meer ruimte nodig op rijbaan en fietspad. Ook Rudolf had deze ervaring. Bij alleen het onderste gedeelte gemonteerd was het lekker stabiel, maar met het bovenste gedeelte erbij werd het weer bedorven. Ik heb dus het bovenste gedeelte er weer af gehaald en ben maar eens wat gaan experimenteren met scherpere en kortere bovendelen, vrij naar het voorbeeld van de Milan. Heel simpel met wat flexibele dunne plastic platen. Wat knippen en plakken en je hebt zo iets gemaakt. Ik heb niet zo gauw last van valse schaamte. Wat mij betreft is het het voornaamste dat het werkt. Het mooier maken kan altijd nog, ik wil eerst weten wat de meest optimale vorm is. Ik had mazzel of ik heb er slag van, want direct bij de eerste poging had ik al een bovendeel die de Mango nog stabieler maakt bij zijwind.

Doorzichtig geknutsel. Ruw, maar effectief

Jammer van het mooie carbon bovendeel die Rudolf voor me gemaakt had, maar ja, als dit stukkie plastic beter werkt, dan blijft het. Deze oefening bracht me op nog een ander idee. Als ik het bovenste deel nog wat langer maak, bijvoorbeeld ter lengte van het achterste punt van de Mango, dan kan wellicht het onderste zwarte staartgedeelte vervallen zonder de goede zijwind stabiliteit te verliezen. Daarmee zou de Mango z'n originele compactheid behouden en dat is zeker een poging waard.

Maar goed, dat idee onderzoeken is iets voor morgen. Letterlijk morgen, want een iets langer bovendeel heb ik vandaag op de Mango geplakt en deze keer wat netter. Toen ik het resultaat zag, viel me op dat het erg lijkt op de staart van het 4-wiel concept van Allert Jacobs die op zijn beurt weer afgeleid is van de 4-wieler van Miles Kingsbury die er tijdens ROAM2011 mee reed. In Allert's blog merkt hij op dat het met zo'n staartpunt het mogelijk is om de velomobiel stabiel op de staart te zetten. Een grappig idee, die wellicht het bezwaar kan wegnemen dat een velomobiel vrij veel plaats inneemt. In een lift meenemen zal wel niet gaan, want 2.45m hoogte lijkt me wat veel.

Andere be-spiegelingen.

De plaatsing van de spiegels op de body is goed voor overzicht, maar ik krijg tijdens het fietsen nog wel eens een helder idee. Zoals, wat als ik de spiegels nu eens op de racekap plaats in plaats van op de body. Het zou iets aerodynamischer zijn en tijdens een wedstrijd heb ik ze direct onder handbereik om ze in te klappen. Ik heb ze namelijk aleen nodig om te zien of ik een directe tegenstander heb om rekening mee te houden en zelfs dan is 1 spiegel al genoeg daarvoor. Ik heb ze niet met boutjes vastgezet, maar met Dual Lock, een soort van velcro maar dan veel stugger. Zodoende kan ik de spiegels eventueel weer op de body zetten, zonder te hoeven sleutelen.

Spiegel normaal

Spiegel ingeklapt